۲۴ ساعت

فراسوی نیک و بد+ نیازمندیهای اجتماعی= اراده جمعی

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

فراسوی نیک و بد + نیازمندیهای اجتماعی = اراده جمعی

شاعر جوانی از ولایت بدخشان و نمونه ی کلامش

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شاعر جوانی از ولایت بدخشان

اخیرآ تعدادی از  سروده های  شاعر جوانی هموطن ما از ولایت بدخشان که در حال حاضر در نیمروز اقامت دارند بدست ما رسید که  علاوه بر سرودن شعر به سایر فعالیت های فرهنگی و اجتماعی نیز مشغول بوده و کمابیش ادامه میدهد. 

این شاعر گرامی محترم سیدعنایت الله “عادلی” فرزند مرحوم  حضور مُکّی(موکی) شاه عزت الله “شاه حبیب” میباشد که در بهار سال۱۳۷۸(ه خ) در دهکده خواجه دوآب ولسوالی درایم ولایت بدخشان در یک خانواده علم دوست وادب پرور دیده به جهان گشوده است.

او درسن ۷سالگی باحمایت پدرش که خود یک عالم دینی بود نزد ملا عبدالقادر و قاری عبدالصابر “قادری” رو خوانی قرآنکریم را فرا گرفت درسال ۱۳۸۵(ه خ) وارد دوره ابتدائیه مکتب در همان زادگاهش گردیده و درسال ۱۳۹۷(ه خ)به درجه اعلی از لیسه مختلط دوابه منجی فارغ گردید.

در کانکور عمومی سال ۱۳۹۸(ه خ) شرکت وموفق شد به دیپارتمنت جنگلات و منابع طبیعی دانشکده زراعت دانشگاه بدخشان راه یابد.  باهمه فراز ونشیب ها و مشکلاتی که سر راهش قرار داشت   ۵ سمستر را به خوبی به پایان رساند و بعد از سقوط حکومت جمهوری نظر به مشکلاتی که داشت از دانشگاه باز مانده و فعلا مصروف کار و فعالیت شخصی در ولایت نیمروز میباشد.

او خدمت به همنوعان خویش را همیشه  در اولویت های زنده گی اش  قرار میدهد سال های متمادی قبل از ورود به دانشگاه به حیث رضا کار صحی در قریه خدمت می‌نمود وتا اواخر سال ۱۴۰۰(ه خ) عضو کلیدی شورای رهبری قریه ای که در آن زنده گی می‌کرد بود.

در سال های ۹۷_۹۸(ه خ) در سیمنار های صحی دفتر AKHS (ای،کی،ایچ،ایس)خدمات صحی آقاخان شرکت نموده وبعد از ختم این سیمنار با کمک و همکاری دفتر نامبرده در سطح ولسوالی درایم آموزش های صحت طفل و مادران حامله را برای چندین بار  برگزار نموده است .

طوری که خودش میگوید  از خورد سالی علاقه زیاد به شاعری ونویسنده گی داشت که سرانجام مدت دو یا سه سال می‌شود شعر می‌سراید بیشترین سرود های اورا قصیده، مرثیه شعر نو، غزل ،رباعی ،و دوبیتی  تشکیل می‌دهد .

اشعار زیادی از او در کتاب ها، روزنامه ها و سایر نشرات داخلی وخارجی اقبال نشر یافته است .

اخیرآ با مشوره و همراهی تعدادی از دوستانش انجمن ادبی و فرهنگی گویندگان پارسی را ایجاد نموده است.

او دو مجموعه شعری  دارد که قرار است بزودی به زیور چاپ اراسته شود.

با ارزوی مؤفقیت این شاعر جوان اینک نمونه ای از کلام او را خدمت شما خوانندگان محترم پیشکش می نماییم.

فیض آباد

یک بدخشان لاجورد آورده‌ام  در دامنم

لعل ها پنهان دارد کوه و دشت و برزنم

از دیار ناصر  خُسرو همان  مرد سخن

فارسی را پاس دارم، دوست دارم میهنم

افتخارما بلندی های نام  و شوکت است

سبزه‌ ها روییده  در دامان  سبز  گلشنم

آرزویم از خدا باشد همیشه صلح و خیر

گم‌ شود تا  تیره‌گی از  میهن و  پیراهنم

حضرت بیدل مرا آموخت از شورِ غزل

لطف ایشان بوده  سرمد  در زبان گفتنم

عادلم  درقصه‌‌ی  ناگفته‌  های  زنده گی

ای  بدخشانم  فدایت  باد این جان و تنم

سیدعنایت الله عادلی

۱۴۰۳ خورشیدی

یا عباس (ع)

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

یـــــــا عـــبـــــــــــا س (ع)

زمــا نــه کــرده مــرا بـیــقـــرا ر، یــا عـبــا س

فــلــک نمــوده بـســی خوارو زار، یــا عـبــا س

نـمــوده د ور زخــویــش وتــبـــار، یــا عـبــا س

شــکــسـتــه قـا مـتــم از روزگــار، یــا عـبــا س

بـکــن خلا صـم ازایـن حـا ل زا ر، یــاعـبــا س

…..

زبـس کــه رنـج دهــد، د ردهـجـروبـی وطـنــی

نبــا شــد م، د م را حـت، که ســرکـنــم سـخـنــی

زجـــورو ظـلـــم ِپــلــیـــدا ن، د ون اهـــرمـنــی

خـرا بـه گــشـت مـرا، مـلـک ولا نــه وچـمـنــی

نـمــا نــده ا ســت د گـرآ ن د یـا ر، یــا عـبــا س

…..

زد سـت پـرچـم وخـلــق، نــوکــرا ن بـیـگــا نــه

شـهـیــد گــشــت هــزا را ن، جـــوا ن د ردا نــه

نه بـاغ مـا نـد ونـه راغ و نـه جــا وکــا شــا نــه

بـســوخـت بــا ل وپــر مــا، بـمـثـــل پـــروا نــه

چــرا؟ بـرون نکــنـی ذوالــفـقــا ر، یــا عـبــا س

…..

ا مـیـن وبـبـرک وهــم نـا نـجـیـب،ا زرهء کــیـن

کــه دا شــتـنـد بـه ا ســـلا م، عــدا وت د یـریــن

زد نـد را کــت روســی، زآ ســمــــا ن وزمـیــن

بــرا ی مـحــو مـســلـمــا ن ومـسـجــد وآ یــیـــن

تــفــقــدی تــو بــه ا یــن حــا ل زا ر،یا عـبـا س

…..

زقـتــل عــا م کـه بـرپــا نـمــود، حـفـیـظ لـعـیــن

هــم ا زتــرکــی وهــم، یــا ورا ن آ ن بـی د یــن

نـمــا نــد د ر وطــن مــا، ا ثــرزعــا لــم د یـــن

شـد نـد جـمـلـه شـهـیـد، بـهـرحـفـظ د یـن مـبـیـن

بــرس بــدا د هــمـــه د لــفـگـــا ر، یــا عـبــا س

…..

کـنـون ببـیـن کـه هـــزا را ن هـــزا را فـغـا نــی

د را نـتـظــا رعـزیـزا ن، تـوخــود هـمی دا نــی

چـه ســا لـهــا ســپـری شـد، د ر پَــر یـشـــا نــی

نه ا زحـیــا ت خـبــر، نــی زمــرگ وزنـدا نــی

کـه تــا کـنـنـد هـمــه فـکــرکـــا ر، یــا عـبــا س

…..

بـه شــهــرکـــا بـل ود یــگــربــلا د ا فـغــا نـــی

کـه دا شتـنـد هـمـه جـا، روضـه وثـنـا خــوا نــی

نـمـــا نــده ا ســت د گـــرراه ورســم ا نســا نــی

زکـــوفــیــا ن و یــزیـــدا ن ومـــــرد م جــا نــی

نـمـــوده عــلــم زکــشــورفِــرا ر،  یــا عـبــا س

…..

بـه حــق خــا لـق یـکــتـا، تـو فـکــرکــا رنـمـــا

بـه مـلــک مـا زکــرم، صـلــح را قـــرا ر نـمـــا

تـود شــمـنـا ن وطــن را، ذ لـیـل وخــوا رنـمـــا

بـه ذ وا لـفـقـا ر، عـد ورا، تـو تـا رو مـا ر نـمــا

بـه مـا د رت شــهء تـوسـن سـوا ر، یـا عـبــا س

…..

نـمـا زگــوشــهء چـشــمـی، بـه کــربـلای وطــن

نـگـــرتـوحــا لـت فـعـلــی وپــــا رهـــای وطــن

حـقـیــروخـوا رهـمـه گـشـت، د رجـلا ی وطــن

زلـطـف یک نـظــری کـن، بـه ا بـنـــا ی وطــن

تـوئــی بـه مـلـت مـاغـمـگــســا ر، یـا عـبـــا س

…..

بـه د رگــه تـــوبــــرا ی پــنـــــا ه ، آ مــــده ا م

زفـــرط  مـعـصـیـتـــم، روســیـــــاه آ مـــــده ا م

بـه حـضـرت تــوبـحـــا ل تــبـــا ه ، آ مـــــده ا م

مرا ن زخـویـش کـه من،عـذ رخـواه آ مــــده ا م

تـوعـرض”حیـد ری“بـر، نـزد یا ر، یا عـبـا س

 داکتر اسدالله حیدری  پوهنوال

٢۵ اپر یل  ۲۰۰۰

 سد نی – آسترالیا

مژده پر . . .

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

مژده پر . . . 

 بر  قله‌  های   منتظر   ،  آیا   عقابی   می ‌پرد؟

 یک جرقه‌ یی یک  اختری،  از آفتابی  می‌ پرد؟

در سطر سطر  زندگی ، افسانه  ها دل‌  مرده اند

 اندیشه‌ ی  آتش  ‌پری ،  از  دلکتابی   می‌ پرد؟

 درخاک وخاکسترنشست آن دره‌ی رنگینِ عشق

آیا    پلنگِ   عاشقی    بر   ماهتابی    می ‌پرد؟

 * ابرعطش باران شده ، ازقطره ها بیگانه است

 یک چشمه سوی آسمان از این سرابی می ‌پرد؟

 شب‌ خویی و در آسمان در جستجوی  چیستی؟

 از شهوتِ شب‌ جویی ات ، آیا شهابی می ‌پرد؟

 بیگانه با دل با سر ات ، بیگانه‌تر  با چهره ات

 اشکی، نگاهی‌، واژه یی، پشتِ نقابی می‌ پرد؟

 پرمی‌زند، یک مژده – پر، با رقص خود درآسمان

 یعنی  ز تخمِ  آفتاب   از   نو  عقابی  می‌ پرد

فاروق فارانی

 مارچ ۲۰۲۴

 *  معروف است که در شب های صاف مهتابی ، پلنگ ها بر قله های بلند می روند و بعد از نظاره ماه، با پرش بسوی ماه ، در عمق دره ها سقوط می کنند.

در توجیه شاعرانه، پلنگ ها با عشق پیوستن به ماه و با پرش به سوی آن، خود را فدا می کنند.

نکهتِ شعر

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

نکهت شعر

 برایت   بی‌  بهانه   می ‌سرایم

 غم‌ام  را دانه‌  دانه  می‌ سرایم

 خیالت نکهت شعراست والهام

 حس‌ام را عاشقانه می‌ سرایم

غزل  بر بیتِ   ابروی   کمانت

 برایت صد  ترانه   می ‌سرایم

 شدم عاشق شدم شیدای دلدار

 به چشمانت فسانه می ‌سرایم

 قد سرو نگارم  شاخ  شمشاد

 به گلزارش جوانه  می ‌سرایم

 فدای  قلب   پر   مهرِ نگارم

نگاهش  را نشانه  می‌ سرایم

 نوای هجر تو  دارم  به سینه

 به شِکوهَ از زمانه  می ‌سرایم

نگار تو به   سر  دارد هوایت

 به دل ارمان ” نمانه ” می ‌سرایم

 هما باوری

۲۴ می ۲۰۲۴

جرمنی

در رثای امام حُسین رضی الله عنه

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

در رثای امام حُسین (رض) 

بخوان ! تو بلبل شیرین زبان  ثنای حسین

دل غمدیده ی من گشته چو شیدای حسین

گل رنگین شهادت ببر به روضه ی پاک

سلام   ما  برسان  تو به   کربلای حسین

برو ای  باد صبحدم  به  طَرْفِ   کرب بلا

بگو به صدر شهیدان  شوم  فدای حسین

ببر به سوی جیگر گوشه ی  رسول خدا

سلام  اُمَّتِ   شرمنده   از   برای   حسین

به مُحَمَّد برسان شِکوه ازین  ظلم و ستم

که چه کردند ؟ به  دلبند تو  بابای حسین

بگو ریحانی  که حلقوم او بوسیده بودی

بخون سُرخ شده  روی  مه  لقای حسین

نکرد خم  سر خود  را به جابرانِ زمان

نوید  نور  عدالت   شده   ندای    حسین

محبتش  به  دل ما  ببین  که  خانه  نمود

چراغ  روشنِ  اُمَّت  رُخِ   زیبای  حسین

ببین  ای دیده  که  اینجا  بُوَد  مزار کسی

چه لاله های بخون خفته به صحرای حسین

بیاد  شام  غریبان  ز دیده  اشک  روان

قلم به شور و فغان است در رثای حسین

تنش به پیش علی سر به پیش فاطمه رفت

آزرده گشته بسی قَلبِ   مصطفای حسین

هزار بار  درود  و   سلام    به   آل نبی

به تشگانِ سر به کف  زیر لوای حسین

به جای اشک اگر خون رود زچشم کسی

که دجله گریه کند خون  در بلای حسین

نریرزد اشک خنجری چرا  به یاد حسین

بخون فِتاده که بی سر قَدِ  رسای حسین

شیخ مولوی خنجری

کابل – افغانستان

۲۲ سرطان ۱۴۰۳ خورشیدی

دلِ پٌر حسرت

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

دل پُر حسرت

دو قدم  مانده  که  بارانه و سرما  برسد

موسم  تند   حریصانه   ز   پهنا    برسد

چرخ گردون وفلک برسر ما تیغی داشت

کاش می شد  عِوَض برف ز گرما برسد

چه کنم من ز دلِ تنگ  که  غم ر ا بِکَشم

مَگَرم  عشق  به   دادِ    دِلِ شید ا برسد

دل پر حسرت من بود که شبها خون شد

آنقدر سوخت که  دودش  به  ثُریا برسد

نیست ما را حسرتِ باده و ساغر بر سر

مگرم   باده ء  تلخ  از طور  سینا برسد

هرکه را دیدم و در بادیه   سرگردانست

غیر  ما  کیست  درین  قافله دریا برسد

می نویسم آنچه دل گفت  بگو می گویم

که ز حلقوم  کسی  ناله  به  نجوا برسد

حکمتِ داشت مه تابان و سیاهی زلفش

نگذارم   دِلِ  شب  در  رُخِ   فردا برسد

بقایی (قطره)

خوبی ها

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

خوبی ها

                   به هموطنانم

بامن از خوبی ها بگو

و با من از دوست داشتن ها بگو

 دستانم با کدورت ها آشنا نیست

دستان من در سرزمین عشق ها

روییده

و دستان من در آمیزش صمیمیت ها

بهم رسیده

من ترا در آیینه سرزمینم

در سرزمین باور های دیرین

 و یاد ها جاودانه

و آغوش های گرم و عاشقانه

و خوبی های پردوام

تراشیده ام و بتو عشق ورزیده ام

ولی امروز در آیینه به جز کدورت

چیزی نم بینم …

هما طرزی

۲ می ۲۰۲۳

نیویورک

چشم افق بینی بیار . . .

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

چشم افق بینی بیار . . .

 آن گریه های بی  ثمر ، یک نعره  دریایی نشد

آن ناله فریادی نشد، یک  شمه   غوغایی نشد

 آن گفتگوی  مور ها   ماند  و  زبان  مرچگان

از آن ‌چه می گفتیم آن  ، آوای  از  مایی  نشد

 قاموس هستی طعمه ی، موشان صحرایی شده

 پیدا در آن چه مانده است، نامی ز فردایی نشد

 مجنون جنون خویش را یک سکه  بازار کرد

لیلا  ز  محمل  شد  فرو،  لیلایی ،  لیلایی نشد

 جر پنجر این راه ها ، گمگشته ی گم  راه  شد

 رهرو  ز ره  بیگانه  شد ، ره آشنا پا یی  نشد

 تکفیر شد پرواز تا ، در سفر  تکوین* سقوط

بالی سحر پوشی نرست،  پرواز  پر وایی نشد

 چشم  افق بینی بیار ، این  پیش پا دیدن بمان

 پیدای   نا  پیدا  رسد ، هر  چند   پیدایی  نشد

 برخاک ها افتاده ای ، چشمت  به زرآلوده اند

 دراین سکونِ بی‌صدا ، جز صفر  پیمایی نشد

 از نورِقلبِ خویشتن، جاری  بکن دشامِ شوم

مهتاب مصنوعیِ شان، یک شمعِ شب‌هایی نشد

 این خانه را دیوان گرفت ، دیوانه را زندان گرفت

 تا روح   آزادی  دمد   ،  پیدا  پریسایی  نشد

 خورشید با حلقومِ خود، گوید دگر باور مکن:

در ذهنِ  فردا   باوری   روییده  رویأیی نشد

فاروق فارانی

مارچ ۲۰۲۴

* اشاره به کتاب سفر تکوین تورات عهد عتیق (سفر بر وزن صفر)

راستی را پیشه کن!

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

راستی را پیشه کن!

در مسیر زندگانی خود شناسی  حکمت است

 باهمه شیب و فرازِ دورِگردون رحمت است

 در  ره   آزادگی    ایثار    جان   باید  نمود

 ورنه  در زیر ستم  زیستن   یوغ ذلت است

 مرغ  آزادی  به  اوج  آسمان  ها  م ی پرد

 جغد در ویرانه جا دارد که آنجا ظلمت است

 موریانه  تار  و  پود  ما  ز هم  وا می کند

تفرقه هر جا که افتد پاره پاره کسوت است

 اینکه گویند همدلی از همزبانی بهتر است

همدلی  رمز بقا   و  همزبانی  عزت   است

 در بیان با  هم  یکی  و در عمل از هم دور

 خویش را ازدیگران برترشمردن ذلت است

 از دورنگی ها” زمانی “رنج ها باید سرود

راستی را پیشه کن زیرا که شرط وحدت است

علی احمد زمانی

به دشت خشک کاغذ

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

به دشت خشک کاغذ

 دلم  از  هجر  او  پیهم  گرفته ‏‎

گُلِ چشمم  به خود شبنم گرفته ‏‎

شب ِ مهتاب و من در فرقت یار

پریشانم    گلویم    غم    گرفته

‏‎شراب ناب  نوشم   مست  گردم

هجومِ   درد  ها     ماتم   گرفته

‏‎به‌ سیل اشکها  حیران ، حیران

‏‎ خیالش دست  دل محکم  گرفته

‏‎بیاید  گل  بریزم من  به  راهش

گلی از  شاخه  ‌یی  مریم گرفته

نسیم   کاکلش   آلوده  با   عطر

روانم   را  نفس   درهم  گرفته

ز لب  هایش عقیق  بوسه  چینم

‏‎ ‏‎ لبانم   بر  لبش  محکم   گرفته

دلش  لرزد  و از  چاک گریبان

یخن  بگشوده  و  هر دم  گرفته

کند او  پیکرم  را  بوسه  باران

شقایق  چیده   و  همدم   گرفته

طراوت  بخشدم  عطر گل یاس

به گیسویم   گل   شرشم  گرفته

گل عشقم شکفت در باغ مهرش

تمام   باغ   را   در هم   گرفته

غزل دروصف یارمن چنین شد

که دشت خشک کاغذ یَم گرفته

هما باوری

۲ می ۲۰۲۴

جرمنی

 ‏‎

گروگان

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 گروگان

۵۱ الف  

عشق هر چه جستم بدیدم آن بالا

 هر چه پیدا شد  همچنان بالا

 با همین  ماندم  و  همین بالا

با همان  رفتم  و  همان   بالا

 من و یک در گرفته دل در من

دود   آهش   در  آسمان  بالا

 هر قدر آب  می زنم  رویش

 باز   آتش  به  کهکشان  بالا

دل گروگان   عشق  تا  کردم

 تن زمین ماند رفت جان بالا

 حاصلش نیست غیر  زیبایی

 زین  سبب  قدر باغبان  بالا

 رایگان  را  مگیر  از  بازار

 قیمت  هر چه   رایگان  بالا

شکیبا شمیم

خواب

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

خواب

ناگه  کنارِ  بستر ،  سر زد  یکى نگارى

رنجیده خاطر ازمن ، آن شوخِ دلفگارى

زرخند بلب نمایان ، در ظاهرش پریشان

بر کف گرفته جامى ، گفتا که میل دارى

پاشان  بروى  شانه ،  افگنده  خرمنِ مو

لرزان  قدم  بسویم  با چشمِ   پُر خمارى

بر خواسته  ز جایم  ، دلهره  و  پریشان

بِفشُرد مرا درآغوش ، از روى بیقرارى

گفتم رمیده  آهو  ، یک  عُمر  در  کجایى

گفتا گذار  ما را ،  برگو چه  حال  دارى

گفتم که دور از یار ، با دردو غم گرفتار

با صبر و برده بارى ، یک عُمر انتظارى

هرگز بفکرو ذهنم ، یکبار  خطور نکرده

با رنگ  زرد  بینم  ، بشکسته  اعتبارى

برگو ببینم از چه ؟ ترک ام  نمودى جانا

بر گشته  با  ندامت ، اظهار  شرمسارى

گفتا که خواب  بینى ، من  نیستم  کنارت

آواره چون ( فروغ ) ام درشهرو از دیار

حسن شاه فروغ

۳ جولای ۲۰۲۴

گل برگ های شعر

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

گل‌برگ‌های شعر

ای آن‌ که در سرای  شبستان   خاطـرم

یادنگـاه سرکش و سردت چواختر است

دست من از  لطافت آن عصـر تا کنون

ازبرگ‌ های غنچه‌ی  شعرت معطراست

دل در  میان  پنجه‌ی  هنگامه‌ی  وداع

چون شاخه‌ های زرد  خزانی تپیده بود

هم‌چون کبوتری که  کشد   سر ز ابرها

بر قله‌ های   سبز  محبت   رسیده  بود

گل‌ برگ‌های شعرک هآن هدیه‌ی تـوبود

پروانه‌  های  سبز  نگاهم  به اونشست

از هررگش که نگهت عشقی جهیده بود

در  برگ‌ها خیال تو رخداد و نقش بست

احمدهنایش

زمستان ۱۳۸۰

مناجاتیه

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بسم الله الرحمن الرحیم

مـنـــا جــــا تــیــــــه

بـــزرگـــوار خـــدا یـــــا!  بــه   قــا ف  قـــرآ نــت

بـه مـیـم نـام محـمـّـد « ص» بـه یـای یـــزدا نـــت

به عـرش وفـرش و به کـرسی، هـم بلـوح وقـلــم

بـه بــأ بـسـمـلــه تــا ســـیــن خـتـــم فــر قــا نـت

بـه حــا ی ا ول نــا م حـســیـــن و نــا م حـســــن

بـه فــا ی فـا طـمــه وعـیــن شــا ه مــــردا نـــت

بـه عــیـن عــا بـد ســجــاد وبـا ی بـا قـــر د یــن

بـه جـیــم جـعـفـــر صا د ق بـه رأ رحـمــا نـــت

بـه کــا ف کــا ظــم و رأ رضـــا خــــدا ونـــدا !

بـه نـوح وآ د م وعـیـسـی، هـمــه رســـولا نـــت

بـه مــیــم و تـای تـقـی و بـه عـیــن و نـون نـقـی

بـه عـیــن عـســکـری ومـیــم شـــا ه د ورا نــت

بـه حــق خـون شــهـیــدا ن کــربــلای حـســـیـن

کـه د ر رهء تـو نـمـود ند، جـا ن بـه قــربـا نــت

بـه روی گـشــته کــبــود ســکــیـنـه، ازســـیـلـی

بـه بــا زوا ن بـغُــــل بـســــتهء ا ســــیــرا نـــت

بـه اهـلُ بـیـت حـسـیـن،آ نـکــه روزعــا شـــورا

شــد نـد ســپـنـد عـــد و، زآ تــش لــعـیــنـا نـــت

بـه پــا هـــای پــرا زخــون طـفــلـکا ن حـســیـن

زخــا رهـای مُـغِـــیـلا نِ د شــت و دا مـــا نـــت

بـه خـا ک پـا ک رقـیـه کـه د ر خـرا بـهء شــا م

ســپـرد جـا ن عـزیــزش، بـه حـیّ سـُبـحـا نـــت

بـه د ســت هـای بـریـــده، ز جــعــفــر ثـــا نــی

بـه مـعـجــر ســر زیـنــب ، زراه ا حــســا نـــت

بـه آ ه وا شــک یــتــیــمــا ن کــشــورا فـغــــا ن

بـه ا بــرهــای بــهــا ری، نــزول بــــا را نــــت

بـه ســوز ود رد د ل مــرد مــا ن آ ن سـا مــا ن

بـه رنــج هــای فــقــیــــرا ن ومـســتـمـنـدا نـت

״ بـه ســیـم سـوزن ِ مـژگا ن وریـشهء رگ دل״

کـه د وخـت حـضرت زهـراء، قبـای مهـما نــت

بـه راد مــرد زمــا ن، مُـســلـــم ا بـن عــقــیــــل

بـه طـفـلـکــا ن وی وجــورهــا ی، زنــدا نــــت

بـه بـوســه گـاه پـیـا مـبــر، لـبـا ن پـا ک حـسیـن

کـه زد یـزیــد پـلـیـد ش بـه چـوب خَــزرا نــــت

بـبـخــش حــیـد ری را، ا زکـــرم خــدا ونــــدا !

کـه ا ســت بـنـدهء بـیــچــا ره و پَـــریـشـا نــــت

روا بــدا رورا ا زکــــرم، تــوچـنـــد حــا جـــت

بـه آ بــروی حــبــیــبـت، بـه نــــورقــــرآ نــــت

بـه وقـت دا دن جـان، برسـرش رسا ن ا زلـطف

مـحـمّـــد وعــلــی وفــا طــمــه، ا مــا مــا نــــت

بـه ظـلـمـت شــب قـبـر،ا ی کــریـم بـنـده نــوا ز

گـُـشــا ورا د ررحـمـــت، زبـــاغ رضــوا نـــت

بـه روزحـشـرکـه بـا شد، بـرا ش روزحـســـا ب

بـه دا د وی بــرسـان، یــاغـفــور! غـفــرا نــــت

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۲۰ اپریل ۲۰۰۰

 سـدنی – آسترالیا

نامه

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

نامه 

سلام عزیزم ؛  از وقتی از هم جدا شدیم دیگر نتوانستم برایت اطلاع بفرستم و یا تماسی بر قرار کنیم. می دانی مسافرت از این شهر به آن شهر و از این کشور به آن کشور آنهم از بیراهه و از بین جنگل و آب این فرصت را از من گرفته بود برایت نامه بفرستم. 

حالا به جایی رسیده ایم و از جانب دولت این کشور به خوبی استقبال شدیم . مثلی که فهمیده اند که ما هم در کشور خود کسی بودیم  برای ما یک آپارتمان  داده اند که دو اتاق دارد و برای ما شش نفر کاملا کافیست . 

تنها یکی از ما نسبت کوچک بودن یکی از اتاق ها در آشپزخانه می خوابد ولی آشپز خانه هم جای بدی نیست مرکز گرمی دارد. 

برق ما تمام روز  و شب جاریست و قطع برق اصلا نداشتیم ، آب گرم و سرد هم تمام روز و شب در نل ها جریان دارد . با همسایه ها هم رابطه ما کاملا دوستانه است ، دیشب شاید دوازده شب بود و من آهنگ قوالی می شنیدم که همسایه ما امد و زنگ زد گفته هایش را بدرستی نفهمیدم ولی فکر می کنم گفت یک کاپی از کاست قوالی را برایش بدهم چون چندین بار برایم موزیک موزیک گفت و من هم برایش وعده کردم که یک کپی از کاست را تهیه کنم. 

روز پیشتر وقتی از زینه ها بالا می شدم و با خودم غزل می خواندم از عقبم امد و روی شانه هایم با دستش زد و خندید فکر می کنم از غزل خواندنم خوشش امده بود. برایش گفتم اگر فرصت دارد او را برای شنیدن غزل دعوت  خواهم کرد ولی گفته ام را نفهمید خندید و رفت. 

.یک روز که خاک روبه ها از نزدم روی زینه ها ریخته بود برس و پودر و پارچه اورد و زینه را شست و به سویم خندید. مثلی که گفت اشکالی ندارد که ریخته من پاکش میکنم. 

برایش گفتم اگر اشکنه را خوش دارد برایش می پزم ولی سخنم را نفهمید و فقط دنکه دنکه گفت و رفت.  او آدم خوبی هست.

سید عبدالقادر رحیمی

درد را آتش کن . . .

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

درد را آتش کن . . .

 راست می گویی که بیزاری  ز درد؟

 زخم های سینه  می خاری  ز درد؟

یا که می گویی  جهان گندیده  است

 پس چرا خاموش و بیماری ز درد؟

گر که  بیداری  به  دارت  ره   نبرد

صرف   بیداری  و  بیداری   ز درد

 حلقه شد حلقوم تو از  چنگ مرگ

 ناله  ها در دل  فقط  کاری  ز درد

 درد می  آرد  ترا  تا  ناله   صرف

بعد آن  چون لاشه بر داری  ز درد

 درد  درمان  دارد و دارو  و دست

 تا که  بیداری تو  بر داری   ز درد

 گر که  بیداری  ترا  در  سر  شود

 می توانی  دل  برون   آری ز درد

درد  را  آتش  کن  و  طوفان  بکن

 تا جهانت  را  کنی  عاری  ز درد

 بس که  دیدی سوختن ، نه ساختن

دود  را   آیینه   پنداری    ز   درد

انتظارت، خورده گشتن،گشته است

 لقمه لقمه خویش را خواری ز درد

 کوه   یخ   هستی ،  بشو  آتشفشان

 تا شوی  مستانه  تر جاری  ز درد

فاروق فارانی

 مارچ ۲۰۲۴

حسین (ع)

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۰  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۰ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

حسین (ع)

اى حسین من جانِ خود بر جانِ جانی  میدهم
در مرامت  خون  خود  را   بی امانی میدهم

گرد راهت می شوم با اشک سوزان هر نفس
گوهر جان  را  به  راهت   رایگانی  میدهم

می کنم سجده  به  خاک  کربلایت   در نماز
پیش   ایزد  وعده  ها  در زندگانی   میدهم

آرزویم    باغ  سازم    د ر امید  وصل   تو
گل ستانِ  مهر  خود    بر دلستانی   میدهم

قامتت چون سرو بوده  عارضت   مانند گل
یاد قد   و گلِ   رویت   نقد   جانی   میدهم

هر که اشکی درعزایت ریخت بُرد فیض مدام
من به نامت عمر خود را در جوانی میدهم

دل ز عشق  و آرزویت  بیقرارى  مى کند
پرفشان چون مرغ  بسمل پر فشانی میدهم

در مصاف حق و باطل  حیدرم  آمد به یاد
نین ا    و   کربلا   بر او  نشانی   میدهم

عاشقانت هست افزون لیک جلال درعشق تو
جان خود در پیش  پات تا  امر ثانی میدهم

سید جلال علی یار

ملبورن استرالیا

دهم جولای ۲۰۲۴

شاعر! سزای تست که درهم شکسته ای

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۰  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۰ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شاعر! سزای تست که            

                    درهم شکسته ای

تا که چمن صحیفه ى سبزینه رنگ نیست

هرگز  دگر  تلاوت   بلبل   قشنگ  نیست

این  آسمان   تلخ  ، به  دامان  رحمت اش

چیزى به غیر  بارقه  هاى  فشنگ نیست؟

شاعر!                                          

سزاى    تست    که     درهم   شکسته اى

حالا سزاى  آیینه ها  ، غیر  سنگ  نیست

تا پرچم  ِقلم   نکند   رقص    روى   شهر

بیرق به دوش دیگرى غیر از تفنگ نیست

جاى  که  دست  ها  به   تفاهم  نمى رسند

باید کشید  پاى  ،  که جاى  درنگ  نیست

هر رشته ى  که   ثقلت    قلاب   مى کشد

صیدش  به غیر  وحشت بار نهنگ نیست

با پاى  خشک  غربت  خود  راه   مى روم

آرى!  کسى  به غیر عصا یار لنگ نیست

وقتى   خلوصِ    وسعت   سبزى   نیافتى

تنهایى ات خوشا!                           

                        که  وسیع  است!                 

                                                             تنگ  نیست                         

بارى!                                       

     چه شرم ِ این  که به  تاراج  رفته گنج

با زرخرید،  دغدغه ى نام  و ننگ نیست

گیرم شبانه   نعره   به   مهتاب   هم   زند

کفتار لاش  خوار    بیابان  ، پلنگ  نیست

سید ضیأالحق سخا

۲۹ جون ۲۰۲۴

کربلای حسین (ع)

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۰  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۰ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 کــربــــلا ی حـســیـــــــن( ع)

مــرا بـبـخــش خـــدا یــا! بـه مـدعــای حـسیـــن

به بلـبلـش علی ا صغـر، که شـد فــدای حـسیـــن

چــه ا فــتـخــا رگــرازلـطـــف، خـا لــق مـنـّـا ن

کـنــد ســرمـهء چـشــمم، زخـا ک پـای حـسیـــن

گــریـســت آ د م وحــوا ونـــوح وا بـــرا هــیـــم

چـو بـر زمیـن فـتـا د، پـیـکـر رســـا ی حـسیــن

” تـوخـواه خـنـده کـنـی، خـواه گـریـه مـخـتـاری

مـلـک زنـد به سـروسـیـنـه،ا زبـرای حـسـیــن “

کـنــد نـظــا رهء رحـمـت، خــدا ی عــزّ وجــــلّ

بـه هـر کجـا کـه بُـوَد مـا تــم و عــزای حـسیـــن

نـکــرد شــرم ززهـــراء، د خــت پـیــغـمــبـــــر

هـرآ نکـه آ تـش کیـن زد، بـخـیـمه های حـسیــن

نـبـا شـد ش بـه قــیـــا مــت، شــفـا عـت ا حـمــد

ورا کـه بغــض بــورزد، بـه قـبـلـگـای حـسیـــن

بـه سـروقــا مــت ا کـبــر، کـه مـا د رش لـیــــلا

بدا د جــا ن عــزیـــزش، بـــر وفـــا ی حـسیـــن

ا گـرچه حیـد ری غـرق ا ست، در گـنـاه یـا رب

بـبـخـشـش ا زسـرشَــفْـقـت، بــر ولا ی حـسیـــن

روا مـداررود، خــا لــقـــا! بــه خــا ک ســـیــــه

کــه دا رد آ رزو وشـــوق کـــر بــلای حـسیـــن

رود بـه کــربـُـبـَـلا، جــا ن خــویــش بـسـپــا رد

بـه زیـــرقـبــهء زریـن و جـا نـفــزا ی حـسیـــن

نـُمـازلــطــف وکــرم، پـا د شــاه کـون ومکــا ن

تــو خـا ک بـنـدهءعـا صی، به نـیـنـوای حـسیــن

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

دهم اپریل ٢٠٠٠

 سد نی – آسترالیا

پاییز

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

پاییز

پاییز پر صداست

پاییز پر صداست

پاییز آغوش سرد رنگهاست

و پاییزهمان قصه های ناتمام

در افق های رنگین بی انتهاست

پاییز پر صداست

وپاییز خانه ی من و تست

در ادامه راه پر غرور

پراز رنگ های زیبا

رنگ های زنده و تابنده

رنگ های عشق بر انگیز

رنگ های با صفا

رنگ های شفاف و پر از صمیمیت ها

آری پاییز پر صداست

و پاییز چه زیباست

و چه زیباست…

ومن در آسمان های پر مهرت

ودر باغ های پراز ترانه ات

هنو ترا می سرایم

و ترا می سرایم

و ترا می سرایم

تا بی انتها

در آغوش رنگها

در شکوه باغ ها

و در سکوت نگاه ها

ای جاودانه یار!

هما طرزی

۲۳ اکتوبر ۲۰۲۳

نیویورک

سرودِ تیشه ها . . .

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

سرود تیشه ها…

یک صدا بالا بکن، از بی صدایی خسته ایم

 وز صدا های که دارد،  بی ندایی خسته ایم

 از همه تاریخ  نویسان ، گله ی دیروز خود

 از  فراموشان   فردای   رهایی   خسته ایم

از تحمل ، صبر و از  افتادن  و  گمگشتگی

 زین  همه  بیگانگی  و ناکجایی   خسته ایم

ازافق های که خورشیدش دهد تن برغروب

 از سپهر خالی  و از  بی همایی  خسته ایم

 از هبوط  قلب ها ،  اندیشه  ها  و  از همه

 عشق های را که مرده از جدایی خسته ایم

 پرچم  تسلیم تا  لشکر به  دشمن هدیه  کرد

 بود در دست  خدا یا  بی خدایی   خسته ایم

 تا جنون  لیلا دهد ،  صحرا و ما در انتظار

تا  سرود  تیشه  های  ره گشایی   خسته ایم

فاروق فارانی

۱۸ اپریل ۲۰۲۴

هرکو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز !

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

هرکونکند فهمی زین کلک خیال انگیز !

حافظ سخن بگو ی که بر صفحه جهان

 این  نقش  ماند از  قلمت  یادگار عمر

قسمت اول :

در آستانه روز جهانی «قلم» بر آن شدم که به معرفی یکی از مجموعه های قلمی هنر خوشنویسی ونقاشی خط ،برخاسته از دیار کهن و باستانی هریوا بپردازم.

 هرچند که در تقویم رسمی کشور ما روز ها ویا فرصت های برای _روز جهانی مطبوعات ، روز شعر ؛ روز هنر، روز قلم ، روز تیاتر و سینما ،رادیو و تلویزیون وامثالهم گنجانده نشده وحتا به دیده قهر بدان نگریسته می شود؛با آنهم هنرمندان و هنردوستان هموطن در هر جایی که از جهان بوده اند بی تفاوت و بی احساس مسولیت از کنار این پدیده ها نگذشته اند! یکی از عوامل مهم تشتت فکری و فرهنگی ما طی نیم قرن اخیر وجود بحران های بیشمار وپی در پی در پیکره ی جنگهای بی پایان بوده است که هویت مارا نیز در وجود ما ودر سرزمین ما به قهقرا کشانده وبر افتخارات هنری وتاریخی ، فرهنگی و قلمی ما رنگ سیاه پاشیده است ! از قلم گفتم و می خواهم به یکی از خطوط بسیار زیبا وارزنده در زبان و ادبیات دری- پارسی اشاراتی بنمایم :

حتما شما با واژه ،، نستعلیق ،، آشنایی دارید – اما سیر پیدایش آن را ندانید ؟ بطور خلاصه عرض نمایم که در اوایل قرن نهم هجری بعد از فتح سرزمین های پهناور آسیای میانه و قفقاز و خاورمیانه توسط ،،امیر تیمور گورکانی ،، که در اواخر قرن هشتم هجری به اتمام رسیده بود ، فضای تقریباً پر آرامشی برای باز سازی ونو سازی خرابه های باقیمانده از هجوم گسترده سپاهیان ،،ترک ومغل ،، پدید آمد و امیر تیمور لنگ با آنکه

با آنکه در لشکرکشی ها و فتوحات ، در قساوت وخشونت وخشم گستاخ بود، با آنهم در پشت جبهات جنگ به دو نیرو وقشر اجتماعی بها می داد ونسبت به آنان و روحیات شان علاقمندی نشان می داد.

اینان هنرمندان ، اهل حرفه و تجارت– ودیگر سادات ،علما ،منشی ها و دبیران بودند.

 امیر تیمور _بعد فتح هرات فرزندش  ،،شاهرخ میرزا تیموری ،، را والی هرات و خراسان مقرر کرد ودربازگشت از سفر پر مخاطره و پر دست آوردش از آسیای صغیر ، با خود هنر آورانی از شام ، مصر بغداد ، حلب ، تبریز ،شیراز وهمدان به هرات آورد و هدفش ازین رفتار آن بود که در قدم نخست برای تربیت فرزندان ، نوادگانش وباقی امرای محلی ونظامیان لشکرش آموزش فهم ،سواد ودانش بدهد و در ثانی برای ،،پای تخت ،، حکومت وسیع ونا کرانه پیدا _مرکزی اداری بنیاد بدارد، برای همین عمل نیک ،بسیاری از مورخان ، علما واهل هنر در تاریخ ،تیموررا ستوده اند. اما ناباورانه در شبی که امیر تیمور گورکانی قصد داشت فردایش اردوی سراپا منظم و دلیر و جنگجو ی خودرا برای فتح ،،چین،، فرماندهی نماید (۸۰۵)هجری و در وادی های پهناور آن سرزمین افسانوی بدرود حیات گفت…..

گفتیم که امیر تیمور تعدادی از هنرمندان پیشکسوت رشته های مختلف هنری و حرفوی را با خود به مرکز پای تخت جدیدالتاسیس ،، هریوا ،،اورد که یکی از آنان هنرمند خوشنویسی بود بنام میر علی تبریزی که فردی نکو خصال و خوشنام بود.

قبلاً میرعلی در زادگاهش به خطوط نسخ و تعلیق _ وبیشتر خطوط عربی و خصوصا کوفی پرداخته بود ودرین رشته ها تبحر اندوخته بود ، وانگاه در هرات او کاری ،،کارستان،، بانجام رساند وبادر آمیختن نسخ/تعلیق/خطی را ابداع ونام آن را نستعلیق نهاد!

خوشنویسی از استاد نجیب الله انوری

از آن زمان این عروس هنر های کهن شرقی ،در حجله گاه خطوط ودر بستر پرنیان شعر ،هنر،ترانه وسرود، غنود. شاهرخ شاه این خط آن چنان اورا مسحور خود ساخت که دستور داد از آن به بعد ، مهر و نشان های سلطنتی را با آن بیارایند، کتاب هارا،نامه هارا ، عناوین و القاب را بدان عروس خطوط به کتابت گیرند تا بعد از خطوط عربی وقرانی ،جایگاه و رفعت نوپای آن حرمت نهاده شده و بطور رسمی در سرتاسر قلمرواش تا اقصای خراسان ،سند،جیحون و سیحون ، بدان اهمیت و اعتبار و ارزش بخشید. یکی از شاگردان برجسته ومحبوب میرعلی تبریزی ،فردی بود همنام خودش.

رفیع اصیل یوسفی در مجموعه ،،رنگ ورنج ،، می نگارد:

,, اوج نو آوری در هنر خطاطی را باید ،، ابداع،، نستعلیق دانست، چراکه هنرمندان هرات به تدریج آن را بر تارک دیگر هنر هاقرار دادند.

خط بسیار زیبای خوش ترکیب که قلمرو ،هنر، فرهنگ وادبیات پارسی را در تسلط خود دارد.

دیوان های شاعران پر آوازه وکتاب های بسیار نفیس وارزشمند هنری با این خط چنان از زیبایی وظرافت برخوردار اند که هم اکنون در گوشه وکنار جهان در موزه های مهم نگهداری می شوند، ودرین زمینه مرقعات ، سنگ نوشته ها ، وبعضی کتیبه های بسیار زیبا وخوش نگار از هنرمندان دلباخته به این خط برجای مانده است.

 شاگردان ،رهروان و عاشقان خط میرعلی تبریزی – افرادی همچون اظهر هروی_سلطان محمد خندان -وفات ۹۳۲هجری ، سلطان علی مشهدی کاتب سلطان حسین بایقرا ومیر علی هروی ، وفات در (۹۵۱) هجری آن را به پایه اکمال و اعجاب رسانده اند.

 استاد عبدالغنی نیک سیر هروی در مجموعه هنری ،، تلاوت نی،، پیرامون او چنین نگاشته :

 میر علی سادات حسینی معروف به « میرجان » ملقب به کاتب سلطانی از سر امدان نستعلیق نویسی واز خوشنویسان بزرگ قرن دهم هجری است که خط او از نظر رعایت اصول ،استحکام،همواری،و حلاوت تا زمان خود بی همتا بوده و شاید پس از او نیز جز میر عماد کسی یارای برابری را با او نداشته باشد . خط او حتا بر خط سلطان علی مشهدی برتری دارد،او بر خوشنویسان بعد از خود تاثیر بسزایی گذاشته است.

خط از : استاد نجیب الله انوری 

استاد عبدالجلیل توانا _قبلا مسوول انجمن خوشنویسان هرات پیرامون کارنامه هنری میر علی هروی در ماهنامه تخصص ( شماره ۱۴برج حمل ۱۳۸۲) مینویسد:

«هریوای کهن که قافله سالار هنر های اصیل ، بخصوص هنر خوشنویسی در جهان بشمار می رود ، در رشته نستعلیق فقط تنها یک مدرک بر آن کافیست ؛ و آن ،، شاهنامه بایسنغر یست ،،که با خطوط بسیار عالی و نقوش بی نهایت بدیع -توسط شاگردان استاد میر علی هروی و استاد کمال الدین بهزاد هروی کار شده است. وبقول هنر شناسان بزرگ هیچگونه قیمتی نمیتوان بران تعین کرد.

دراین مدت بودند استادانی بعد میر علی هروی ،نظیر میر عماد ، میر آقا حسینی هروی ، حسن خان شاملو، میر عبدالرحمن حسینی ، نجف سلمان ، و شادروان استاد محمد علی عطار هروی وامثالهم که درین راه گام برداشته اند، وبطور ویژه این هنر را زنده نگهداشتند، وگر نه باید سراغ این هنر هارا به اثر عدم توجه زمامداران گذشته ، در موزه ها می گرفتیم -چنانچه امروز بیشترین آثار خطی این هنر اصیل در موزیم های مشهور جهان قرار دارد.واما متاسفانه از صد سال قبل تا اکنون – حتا پیشتر از آن ،این هنر ظریف به دست فراموشی سپرده شده است.

جناب گرانمهر عبدالحکیم کریم زاده ، عضو انجمن خوشنویسان هرات در همین رابطه می نگارد:

 بعد روانشاد میر علی هروی ، ذریعه استاد کل ،، میر عماد حسنی ،، خوشنویس پر آوازه خراسان زمین – نستعلیق به پایه اکمال رسید ،،،،،

همچنان در قرن یازدهم هجری خط شکسته نستعلیق بوسیله « شفیعا » و مرتضی قلیخان خلق وبه وجود آمد. که بعداً توسط درویش عبدالمجید طالقانی به کرسی نشانده شد.

بگذار به  گیتی  اثری  زانکه در آفاق

تا چشم بهم برزنی ،ازما خبری نیست

 واما سیر هنر نستعلیق را بعد از سقوط هرات بدست ،،ازبک های شیبانی ،، و استقرار تدریجی احمد شاه ابدالی را باید در هاله ی از تاریکی و بی تفاوتی به تماشا نشست.

ادامه دارد….

رفیع اصیل یوسفی

شنبه ۶ جولای ۲۰۲۴

۱۴ سرطان ۱۴۰۳ خورشیدی

دوبیتی

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

دوبیتی

 بیا بنشین که بینم روی ماهت

 دلم زخمی شد  از نیمِ نگاهت

 لبانت  قند مصری   کم  نیارد

خدای دو جهان پشت و پناهت

فرحت_رحمان

 دسامبر ۲۰۲۳ ۲۸

گره گریبان

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

عمر میگذرد یاد جوانی هم کیفیت دارد

 « گره گریبان »

 آورده مگر صبح ِ بهار  عطر ِ تنش را

یا نگهت ِ آن زلف ِ شکن در شکنش را

چون غنچه بشد  باز در  آغوش بهاران

 آنشب  که  برآورد  ز تن   پیرهنش را

 شمع ‌ و  گل   و  پروانه  فتادند   بپایش

عریان چو نمود ان‌ مه سیمین  بدنش را

 باران  بهاریست  و   یا    باد  سحرگه

کاورده  به  میخانه   شمیم    دهنش   را

آن  ماه   لقا   گر  بسخن    لب   بگشاید

 سعدی بخورد حسرت شیرین سخنش را

 چون بلبلکی دور ز  کاشانه همی خواند

 بیچاره   مهاجر غم   و درد ِ وطنش را

مسعود خلیلی