۲۴ ساعت

درب ِ خرد

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  پنجشنبه ۷ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی -۲۷ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استر

درب ِ خرد

درب خرد  گشا  که  گُلستان ِ عالم است

عطر ِ صفای ِ عقل و خرد جان آدم است

مانَد به کوزه ای که  تهی باشد از درون

آواز  ژاژ  گویی  بدان  زیر و  آن بم است

برهم   مزن   تو  فکر   مرا  مدعی  بدان

شور ِ تو بی اثر شده در و ضع  برهم است

انسانیت به گوهر ِ احساس متکی ست

خونابه های شوق بدین دیدۀ نم است

هرگز تو  شکر  ایزد  ما   را   نگفته ای

فکر ِ تو در اسارت ِ حرص است و ماتم است

این درد و غم ز سوی  خدا میرسد به ما

تا گریه هم برای خودش گاهی مرهم است

ما ایم  و  راه  عجز  و   امید  و  توکلی

پندار ِ زاهدان ِ ریایی خم و چم است

ما گر چه در  امور ِ  عبادت  کم ِ کمیم

شکر ِ خدا که کبر به  افکار ما  کم است

زاهد ز درب ِ عجز گهی در خموشی باش

دیدم صدای دهل ِ تو  دایم به دم دم است

همایون شاه عالمی

۲۶ مارچ ۲۰۲۵ میلادی

حسرتِ دیدار

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۶ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

حسرتِ دیدار

*هیچ جا بهتر ز شهر عشق نیست

منکه   دنیا   سیاحت   کرده ام*

گفتمش  باز آ  به سویم  نازنین

منکه عمری با تو عادت کرده ام

هر زمان مهر تو دیدم، من تو را

از دل و از جان  دعوت  کرده ام

با نبودت  نازنین  در  گوشه ای

سال ها شد تا که عادت کرده ام

تو که رفتی ای صنم از  کلبه ام

با   دل   افگار  خلوت    کرده ام

درد من گردیده صد چندان‌ دریغ

تا ز ملک خویش عودت کرده ام

حسرت دیدار  کشیدم  سال ها

با خودم احساس همت کرده ام

صد سبد گل چیده ام از چشم او

از خودم این گونه دعوت کرده ام

صد فغان و ناله دل  از  من شنید

از خودم احساس نفرت کرده ام

آن چه در دل بود آن را  با “امان“

جای تو  خالی  قسمت  کرده ام

امان قناویزی

 یک خورشید خنده . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۶ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

 یک خورشید خنده . . .

 صدا  از  ما  نمی  آید ، زمین  بگشا   دهانت را

 بخوان در گوش دریا ها ، ز طوفان داستانت را

 چرا ای عشق بی پایان ، به بستر در قفس گشتی

 بیفشان رنگ بر هستی  ، فروزان آسمانت را

 بسان   واژه  های  مرده،  در  گور    کتابی تو

 تو ای اندیشه آتش شو، برون بنما جهانت را

 به یک خورشید خنده، عشق محتاج است در ظلمت

 برایش هدیه کن عاشق ، تمام کهکشانت را

غروب از غرب می آید چه شد اشراق تو ای شرق؟

برون شو از شفق، بنما، فلق های  نهانت را

 بیا فردا! جهانی گرگ هم از نشه «دیروز» گردیده

براین تاریخ مرگان چتر کن، رنگین کمان ات را

 به تو شاعر که تن خواهی و تن  بخشی ، قسم  بر عشق

 بکن خورشید بیداری ، لب و شعر و زبانت را

 تو ای پهناور  زخمی ، تو ای  دریای انسانی

 تن ات شد خورده و برخیز ، نگهدار استخوانت را

 بهار و عشق و آزادی، همه همزاد خورشید اند

 ترا ای انقلاب عشق ، نمی خواهم  خزانت را

فاروق فارانی

 نوامبر ۲۰۲۴

دلهره

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۶ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

دلهره

۹۴  الف

 دیر  مکن   اینقدر  ،   زود    بگو  کاش  را

 تا به حقیقت دهد ، خواب سحر جاش را

 وای   اگر  کاهلی  ، دست  دعا  بشکند

 تا  برسد گور کن   ، زاغ   خورد  لاش  را

دل چو بیاری به کف ، چشم مدوز هر طرف

 ظرف چو مایل شود ، لول دهد ماش را

پا    به  گلیمی  منه ،  کو   نبود   مال تو

 تا ننهد هر  کسی،   بر سر  تو  پاش  را

 دانه ی   کم  را   کجا  ، آب   بیفزایدش

 آب    بریز   آنقدر ،    تا   بپزد    آش  را

سر به گروگان اگر  ، می ندهی  خوبتر

 تا  نکند  بی  بها ،   دلهره  سوداش را

شکیبا شمیم رستمی

۲۷ اپریل ۲۰۱۸

عهد و پیمان

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۶ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

عهد و پیمان

حکایت می‌کند چشمان مستت کابلستان را

شمال کاکلانت   می‌دهد   بوی  خراسان را

سزاوار  جهنم  میشوم  گر دست  کم گیرم

هوای   بستر  ناز  تو ای  ماه    بدخشان  را

به پایت فرش میسازم گل شب بو گل سوسن

به پای مهر تو ریزم  گلاب  یاس و ریحان را

هرات وغزنه وهلمند ندارد  مثل  و همتایت

بهای تار مویت هم نگیرم  حور  و غلمان را

برابر کے  کنم با  ناز   و   تمکینت   نگارانے

تخار و کندز و بلخ و  هریوا  و  سمنگان را

مسلمان نیست آئینم یقینا  کفر میباشم

اگر نا شکری کردم بودن شمع شبستان را

خدا زار و زبون سازد شهید غرق خون سازد

اگر عادل بجا  نارَد  قرار  عهد و  پیمان را

سید عنایت الله عادلی

۱۷ دلو ۱۴۰۲ خورشیدی

کابل – افغانستان

صلح و صفا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۶ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

صلح و صفا

ای جوانانِ  وطنصد  ها  سلامم  بر شما

گرنسازید این چمن را گل شود  در انزوا

چشم‌مردم‌رخ به‌ درگاهِ  خداوند  و شما

پس بکوشید در رهِ  آزادی و صلح و صفا

خون اطفال و زنانِ  میهنِ ما  تازه است

بر شهیدانِ  وفا  بالا  کنید  دستی  دعا

بهر آبادی و   رشـدِ  میهـنِ  زیبای  خود

آستین را بر  زنید   امـروز  باشد یا صبا

تا نبیند مهر را «سیمین» میانِ  مردمان

کی شود آباد و پاک این کشورِ پُر ماجرا

سیمین بارکزی

۲۶ نوامبر ۲۰۲۰

بال هایم را بستم – I closed my wings

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۶ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

بال هایم را بستم

چه پر شکوه

و چه گسترده بال

در سرزمین مهر

 صدایت زدم

و سرودمت عاشقانه

و دوستت داشتم صادقانه

و اما پژواک آغوشت

دوری بود

و بیخبری

و امروز سروده هام

ترا بیرنگ می سرایند

و در سکوت

تا بگوشت نرسند

ودر زباله دان زندگی ات

چون کاغذ پاره های بی بها

زندانی نشوند!

هما طرزی

نیویورک

۱۱ جنوری ۲۰۲۵

I closed my wings

How glorious

And how wide

In the land of love

I called you

And I sang to you lovingly

And I loved you sincerely

But the echo of your embrace

Was distant

And you were unaware

And today my songs

Sing you colorless

And in silence

So that they do not reach you

And in the trash can of your life

Like worthless scraps of paper

They do not become prisoners!

Homa Tarzi

New York

January 11, 2025

بهــــــا ریــــــه

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۶ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

بهــــــا ریــــــه

آ مــد بـهـــا ر و کـشــور مــا ، زا ن  خـبـــر نـشــد

گــل هــا بـخـا ک رفـتـه و  بـیـــرون  د گــرنـشــد

بلـبـل که د یـد،  وضع چـمـن  را  چـنـیـن خــرا ب

بــا کـــرگــس وکـــلاغ، د گــرهـمـســفـــرنـشــد

ا زجـنـگ خـا نـه  ســوز و ز جـو ر ســتـمـگـــرا ن

ا فـغـا نْسِتـا ن خـرا ب وبـرآ ن  یـک نـظــر  نـشـد

ا زبـس رسـیـده ظـلـم وجـِنـا یـت، به  ا وج خــود

یک فــرد با زگــشتـه به وطــن، مُـسـتـَقـَـرنـشــد

هــرکـس به پُــرنـمــودن، جـِیـبـش کـنــد تـلا ش

یـک وا لی  و  وزیـــر و رئـیــس،  دا د گـــرنـشــد

آ ن جــا نـی بـزرگ و  شـــریکـــا ن،   جـــرم ا و

د رمـلــک مــا زقـَـتــل و قِـتــا ل، بـر حـذر نـشــد

گــرگــا ن بــی حَـمِـیـّـت وسَــفـّـا ک، جــا مـعــه

کـشـتـنـد صـد هـــزا روکـسی، نـوحـه گــرنـشــد

هـــررهـبـــری بـخــا طــرخـود، سعی  مـیـکـنــد

یــک قــا ئــدی ز راه خــــدا، جـلـــوه  گــرنـشــد

بـرقـلــب هـمـچـو ســنگ تـفـنگ دا ر، بی خــدا

ا شـــکِ یـتــیــــم وآهِ  زنــی، کـــا رگــــر نـشــد

ا ی د ل زهـجــرویـا د وطــن، نــا لــه مـیـکــنی

عـمــریـست حـا صلـت، بجــزا زدرد ســرنـشــد

خــوا هم بـه عَـجـــزا زد رخــلا ق ، بـی نـیـــا ز

تـا نـخـــل د شــمـنــــا ن وطـــن، بـــا رورنـشــد

چــون حـیــدری شَــنـیـد، زخــونــریـزی   وطــن

بـرگـود را یـن بهـا ر، چـسا ن  خـون جگـرنـشـد

پوهنوال داکتر اسدالله حیدری

۲۲ ما رچ٢۰۲۴

 دوم حمل۱۴۰۳

سیدنی – استرالیا

نومید مباش

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  چهارشنبه ۶ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۶ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

نومید مباش

گاهى که دلت به درد شد یاد نما

گه  یاد   نما  و  گاهى  فریاد  نما

گه یاد  نما خداى خود  را  گاهى

یادى تو گه از زمان بس شاد نما

لبخند بزن اگر چه روحت ناخوش 

خود را بفریب  و خنده  ایجاد نما

لیکن اگرت چنانچه دلگیر هستى

دل  باز  نموده  اندى   فریاد  نما

فریاد  نما  و   گریه   لیکن  کوتاه

بس عقده ز دل  گشا و  آزاد نما

هر آنچه تو خواهى بکن اما جانا

                نومیدى ز سر همى تو برباد نما               

امید  ز سر  گرفته  دل  شاد نما

شیبا رحیمی

آمــد بهـــار

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۴ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۴ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

آمــد بهـــار

آمد   بهـار و لیـک،  به  مُلک  عـزیـز مـان

ازظـلـم طـالـبـان به فـراراست مردمـان

ازجـورظالـمـان غـربـا  ،بی حساب بوند

نی آب ونـی غـذا، نـه مسکـن واقـربـان

ازتـرس کـرگسان و  کـلاغـان نیـامــدنــد

قـمـری وبـلبـلان به باغ  ها نغـمـه خوان

ازجنگ خانه  سوز، وطن  غرق خون بود

میـهـن خـرابـه گـشـتـه،زدست ستمگران

طـالـب به ظـلـم خـود روانست وکشـورم

درقـتـل هـای ناروا، شـده اول درجـهـان

گـرگـان  رنگ  رنگ  و یـزیـدان  کـشـورم

 بـیــرحمـانـه میکشـنـد، زمردان و بانـوان

آن رهبران دزد،بخاطرخود سعی میکننـد

یک قـائـدی زراه خــدا نـیـسـت در مـیـان

اشـک یـتـیـم وبـیــوه زنــان بـی اثـرشــده

بـرقـلـب هـمچـو سنـگ تـفـنگـدار جـانـیـان

تا کی حیدری،به یاد وطن گریه می کنی؟ 

ـالـه بـکـن بـه پـیـش خـداونـد انـس و جـانّ

ن                                                                                                                                                                                                                            

پوهنوال داکتراسدالله حیدری

۳۱ مارچ ۲۰۲۲

سیدنی – آسترالیا

تازیانه  

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۴ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۴ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

تازیانه  

در  دست  ما  کبوتر و  گنجشک لانه زد

 در  فکر  نیز   خار   مغیلان   جوانه   زد

 دلهای ما چو جنگل وحشی شد و درآن

شیروپلنگ وگرگ وسگ وگربه خانه زد

 هرکه گذشت! کودک و پیر و جوان ز راه

 با سنگ  دست داشته ما را نشانه زد

بر فرق ما همیشه شب و روز پشت هم

 تقدیر  زد ، خدا  زده  و  هم  زمانه  زد

  هرچه دروغ  بود و  غلط  بود  واعظا

 آنرا برای  مردم  مسکین  نشانه  زد

 گفتند  ما  برای  شما  کار  می‌کنیم!

هرکس به سهم خویش به ما تازیانه زد

#محرابی_صافی

عرصه ی پرواز   

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  دوشنبه ۴ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۴ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

                                                                                                                                عرصه ی پرواز                                                                                                                                                                                     

مال   مردم   نیستى   جانا   کمال   مردمى

خوب یا بد هر چه مى باشى تو حال مردمى

نسلى وابسته به تو و نسلى از تو پند گیر

خوب اگر باشى وقار،  ار  بد  زوال  مردمى

دست خود گهوار چرخانى و  با دستى جهان

با همین دستان  کوچک بین  مثال  مردمى

دخترى  تاج  سرى  جانا بدانى قدر خویش

اى  که  باغستان   عالم  را   نهال  مردمى

کرده یى دنیا  اسیر  خویش  اى  زیباى ناز

صورت  زیباى  خالق  را   تو   خال  مردمى

فکر خود میدار  شامخ جان  من آرى  بدان

هم جواب استى تو جانا هم سوال مردمى

بال هر پروازى و  پرواز بى تو ناقص است

عرصه ى  پرواز هستى را تو بال مردمى

دختر امروزى  و  مادر   به   فرداى  جهان

منبع برکت  به روز  و  ماه و سال  مردمى

دخترم خوش مشرب و خوشحال باش، آزاده بزى

جاده ى   آزادگى ها   را    روال   مردمى

دخترى تاج سرى جانا بدانى قدر خویش

مال  مردم  نیستى  جانا  کمال  مردمى

شیبا رحیمی

نوروز مبارک!

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  یکشنبه ۳ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۳ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

نوروز مبارک!

با  دست ابر  ها  به من  آور  بهار  را

از  کوچه  باغ، رایحه ی  آن  نگار  را

با چشمه هاى نور، از آغوش آفتاب

شبنم  بریز  صبح  پُر  از   انتظار   را

مهمان بکن به سفره ى نوروز ، اهل دل

از دامنِ  خودت  بتکان  هر  غبار  را

یک کوله بار خاطره بر بند  و  پر بزن

هر شب کبوترانه  هوایِ  “مزار” را

در کوچه هاى غربت خاموشِ سرد دى

حک کن به روى برف قدم هاى یار را

در روز هاى خسته ى  پاییز دل مگو

در گوش باغ قصه ى کبک  و هزار را

باران! ببار و باز کن  آن  گیسوانِ ابر

با   آفتاب    صبح   بیاور     بهار    را 

#شگوفه_باخترى

# ملبورن – استرالیا

۲۰ مارچ ۲۰۲۵ 

 در رواق زمانه می پیچد . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  یکشنبه ۳ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۳ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

« آب کم جو، تشنگی آور به دست »

 مولانا

 در رواق زمانه می پیچد . . .

 تا خمار شب ات شکسته شود، قهوه  تلخ   آفتاب  بنوش

عطش عشق را به جام انداز، تشنگی را بجای  آب بنوش

 گریه ات گر ز درد بیداریست، مادر سرزمین اگر خواب است

کودک نور خواره ی می باش، شیر پستان ماهتاب  بنوش

 دهن و دیده ترا  بستند،  گمره  ساحل  رهایی   عشق !

نم این بحر تا رسد به لبت، دور کن از رخت نقاب،  بنوش

 شربت خواب زهر شیرین  ، عطش ات را گرفته  اند از  تو     

 غرق در بحر تشنگی می باش ، از مد و جزر آن شراب بنوش

در سر تو غروب می کارند، در دلت عشق را خزان کردند

تا رسیدن به رود بار طلوع، لقمه زن آتش و سراب بنوش

تا که هر واژه خواب را جاریست، چشمه ی خشک  و کور بیداریست

 از حروف کلام تک تک دل، صد کتب خانه  دلکتاب بنوش

در رواق زمانه می پیچد، بانگ عطشان   پرسش فردا

پاسخی گر نمی رسد ز جهان، گوش در سینه کن  ،    جواب بنوش

 تا حضور ترا به غیب کشند، شهد مسموم  گم شدن دادند

 گرچه تلخ است چون حقیقت عشق، نوش‌ داروی انقلاب بنوش

فاروق فارانی

 اکتبر ۲۰۲۴

 خشم دریا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  یکشنبه ۳ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۳ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

 خشم دریا

۹۳ الف

 کلام موج را تنها  تبسم های دریا  میکند  معنا

 که بنشاند در آغوش خودش صد  موج را دریا

 چه  آهنگی  که آب  روی دریا  را   به کف  آرد

 در  آن  سو ساحلی  بهر  تماشا میشود  تنها

 شب از طوفان  آتش خیز موج آب  می ترسد

 ز وحشت پرده ء تاریک خود را می کشد بر ما

 نمیدانم  چرا   آهسته   باید  گفت  نامش  را

 و آن  آهسته  بر دل گر  رسد دل را کند  شیدا

 برو  مهتاب عکست  را  به روی   آب  میبینم

اگر دریا به خشم   آید  ترا  هم  میکند  رسوا .

شکیبا شمیم رستمی

۱۵ نوامبر ۲۰۱۷

آهسته

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  یکشنبه ۳ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۳ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

آهسته

در عشقت شتابی ندارم

آهسته آهسته

قدم بر میدارم

تا غنچه ها باز نشوند

و عمر شکوفه

به درازا کشد

هما طرزی

نیویورک

 ۵ جنوری ۲۰۲۵

Slowly

I am in no hurry to love you

Slowly, slowly

I walk

So that the buds do not open

And the life of the blossom

is long

Homa Tarzi

New York

January 5, 2025

نوروز مبارکباد

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  یکشنبه ۳ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۳ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

نوروز مبارکباد

ای نوروز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  یکشنبه ۳ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۳ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

ای نوروز

‏‎ای نوروز تازه آفرین

‏‎و ای بهار مهر انگیز

‏‎به اعجاز برگ سبز درختانت

‏‎به هنر رنگین شگوفه سارت

‏‎به وزش نسیم بهارت

‏‎به چتر سبز سبزه زارت

‏‎به عطر یاسمن و سنجد و نسترنت

‏‎به بال جستجو پرنده گانت

‏‎به اندیشه فردای مورچه گانت

‏‎به آئین نغمه ئی بلبلانت

‏‎به آشیان عاشقانه رستگارانت

‏‎سوگند , سوگند

‏‎دمی ما را از اندیشه های مرده

‏‎کهنه ,خسته وگسسته رهائی ده , بیدار کن , از نو بساز.

‏‎ میترا وصال

۲۰ مارچ ۲۰۲۵

لندن

تو آیی سال نو آید . . .

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه ۳ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۳ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

تو آیی سال نو آید . . .

چه می شود که  بیایی  بهارِ  من باشی

مه و ستاره و خورشید  و  یارِ من باشی 

در  اُستان   دلم     می کنم   مکانت   را

به فرش  سرخ  جگر  افتخارِ  من باشی

تو  بلبلی  و   به  هر جا  بهار  ناله  کنی

تو باغ  یاسمن   و  لاله  زارِ  من  باشی 

بغل  کنم   به  هوای    تو  من   خیالاتم 

بهشت و  دار جهان  و  دیارِ  من  باشی

به شور پیرهنت عطرِ  عشق  ارزن کن

سکون وسوسه ای بی ‌قرارِ من باشی

تو آیی سال  نو  آید  تو آیی   عید شود

تو نازنین  خوشی   روزگارِ   من باشی

قدم گذار به چشمانِ خسته  از هجران 

که فصلِ آخرِ  چشم  انتظارِ من باشی 

تو سال هاست به محمود  سوژه‌ای جانم

تو بهترین   ز هزاران  هزارِ  من باشی 

————–

      جمعه اول حمل ۱۴۰۴ خورشیدی

             ۲۱ مارس ۲۰۲۵ میلادی  

              احمد محمود امپراطور

 طبـیـب دردمنــدان

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  ۲ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۲ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

بسمه تعالی

 طبـیـب دردمنــدان

ای  طـبـیـب  درد  مـنـدان یا عـلی !

ای ا نـیـس مُـسـتمنــدان یا  علی !

نــا م زیـبـا یـت  عـلی  شـیـر خــدا

در دو دنیا،مشکل آ سا ن  یا علی!

دوسـتا نت هـرکجا  خـوار و ذلـیـل

تا به کی حـا ل پریشا ن  یا علی !

ازجـفا ی ظا لـما ن  مُلک  خـویش

گشته ایم ما خا نه ویرا ن یا علی!

ملک ا فغا ن را نمـود ند  پا یمـا ل

سـرخ ازخـون شـهـیـدا ن یا  علی!

دوســـتـا ن آواره  و  دور از  وطــن

گـیـر،د سـت بی نوا یـا ن یا عـلی!

حـق زهراهـمسرت،دخت رسـول

یک نظـربر ما  غـریـبـا ن  یا عـلی!

یا عـلی بـودی یـتـیـمــا ن  را پـد ر

هـم پرسـتا ر مریـضـا ن یا عـلی!

بهـرعـبـا س وحـسـیــن وزیـنـبـت

رس بـه داد مـلـت مـا ن یـا عـلی!

از عدا لت شهره گشتی درجهـا ن

وزشـجا عت شیریزدا ن  یا عـلی!

درجـهاد کـا فــرا ن دا دی نشــا ن

بیشک هستی، شاه مردان یاعـلی!

 خـدا لایقت کـرده است ذو الـفـقـا ر

نشا نی، تو ازبی نـشـا ن یا عـلی!

به گـلــزار خـلـقــــت  کــرد گــــا ر

تـواعـجـوبـهء گـلْـسـِـتـا ن یا عـلی!

بـرا د ر تـرا خـوا نـد  خـتــم  رُسـُـل

ا ما می، توبرا نس وجـا نّ یا عـلی

چگـونه توا ن وصفـت ای پـا د شه

کـه بـالا تــری  ازگـمــا ن  یا عـلی!

زحُب تو نقـشی به دلـهـا ی ما ست

ز سیما ی ما، آ ن عـیـا ن  یا عـلی!

چو خصمت به شمشیرکیـن  زد ترا

برفت عدل و داد ازجهـان یا  عـلی!

 خـدا کـرده لعـنـت بـرآ ن  بی حـیـا

  ا بن مُـلجــم،اخّ شـیـطــان یا عـلی!

یا عـلی دا ریـم خـوف از روز حـشر

زآنکه ما ئیم غرق عِصیان  یا عـلی!

وقـت جـا ندا دن به داد مـا ن بـرس

قبض روح را سهل گردا ن یا  علی!

“حیـدری“ازدوسـتانِ مُخلـص  است

ازلـقـا یـت، شـــا د گــردان یا عـلی!

  پوهنوال داکتر اسدالله “حیدری”

 ششم دسامبر۲٠٠۶

سیدنی – استرالیا

سرشار

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  ۲ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۲ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

سرشار

دلا تا   دیدن   آن   دلبر   و   دلدار  میرقصم

به هر بام و درو هر کوچه و  بازار میرقصم

اسیر شاهِ شاهانم که تاج سروران  باشد

که تا محشر  خدایا من بهر دیدار میرقصم

منم تا دیدن آن قامت موزون و رخسارش

به دیدار  رخ  جانان  به  یاد   یار  میرقصم

اگر بینم شبی در خواب جمال  سرورم مولا

زدیدار جمالش روز و  شب   صد   بار میرقصم

چه میگردد اگر روزی شوم من  محو رخسارش

یقینآ بیخود و  مست و قلندر وار میرقصم

اگر سوزندمرا در آتش و هیچ نیست پروایم

بسوزانند   سراپایم   درون  نار  میرقصم

وگر از پا  بیآویزند  مرا  در حسرت ِ دیدار

به عشق او دل خندان به  پای دار میرقصم

مرا باور به آن دیدار در آن روزِ جزا باشد

خداوندا که تا محشر به آن دیدار میرقصم

بگیر هر دست باور مند خداوندا به لطف خود

بگردان شاد دل ما را که من سرشار میرقصم

ندارد هیچ غمی جز دیدن ِ جانان ( عاشوری)

بدیدارش شوم نایل ، شیرین گفتار میرقصم

 داؤد عاشوری

بیست یکم مارچ  ۲۰۲۵

ملبورن –  آسترالیا

فصل گل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  شنبه ۲ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۲ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

فصل گل

مژده ی از فصل  گل با بلبلان   دارد بهار

رازها  با  برگ  های  ارغوان    دارد بهار

قطره های شبنمش باسبزه ها بخشیده جان

زندگانی را پیام روح  و  جان   دارد بهار

صد طرب اندر پیِ این نوبهاران دیده ام

خنده های سبزوشیرین بی‌گمان دارد بهار

شورعشق اندر دل آن غنچه ها آرد پدید

اینچنین لطفی ببین با عاشقان دارد بهار

بهره ها یابیم  آری  از گلِ  رخسار یار

تازه گئِ حسن خوبی ارمغان دارد بهار

کاش ناید  پائیزی اندر فراز  این  چمن

صدهوس ازجان ودل با گلرخان دارد بهار

گر ز عطرش تو دماغ دل مُعَطَّر میکنی

عطرهای دلنواز در بوستان  دارد بهار

این چمن گل گل شود ازخون دهقان وطن

لاله ها خونین کفن در آستان دارد بهار

ای نسیم ! از کشورصلح و صفا آور پیام

آرزوی این نوید  از دوستان  دارد بهار

خنجری چون طوطئِ شکَّر شکن گفت این غزل

عشق و مستی بهرِ طبع شاعران دارد بهار

شیخ مولوی خنجری 

کابل  – چهاردهی

۲۱ مارچ ۲۰۲۵ میلادی

ابراز چند آرزو پس از نوروز

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر :  شنبه ۲ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۲ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

 ابراز چند آرزو پس از نوروز

استاد نصیر مهرین

آرزوهای بسیاری داریم. آرزوهای بسیاری هم داشتیم. ملیون ها دارنده ی آرزو درسینه های خا  ک، رفتند. شاید هم در واپسین لحظات زنده گی، به آن آرزوها و ادامه یافتن سعی و کوشش برای تحقق آن می اندیشیدند. زیرا افغانستان زخمین و مردمی که ناشادترین انسان های جهان هستند،به بیشترین غمخواری خودی و اندیشیدن و قدم پاکیزه نهادن نیاز داشت و دارد.

کم نبودند و نیستند آنانی که از آرزوهای خوب سخن گفتند، اما آنچه  را در پیش گرفتند، این بود که شیره ی جان ملیون ها انسان را کشیدند. عده یی آرزو داریم که آنها با آرامش سر در گریبان ببرند، شاید این آرزو روزنه ی کوچکی بگشاید که تفاوت میان آرزوهای پیشین و نتایج برجای مانده را بیابند.

تصور می شود که خردمندانه این باشد تا راهی در پیش گرفته شود که آرزوها و راه های تحقق، در فضای عاری از خشونت و با حضور فرهنگ تحمل به مبارزه بپردازند. راهی که فرهنگ سیاسی غلبه ی یکی بر دیگران (آنچه را که اکنون طالبان در پیش گرفته اند) را نمی پذیرد. زمینه ی مشق و تمرین چنین راهی، در سخنرانی ها، در نوشته ها و فعالیت های گوناگون عملی میسر و رشد دهنده است.

پس از این پیشگفتار:

• این چند روز پسین، بهترین جمله ها برای سال آینده ابراز شد. اما این سال که امروز آمد، گوش ندارد که سخن شنو شود. افزون بر آن پُسته رسان هم نیست که حامل پیام های ما و شما برای کدام منبع شود. پس آرزوهای نیک را خودما با گفتار وکردار نیک شکل بدهیم و مضمون سال بسازیم.
• از گفتار وکردار زشت، تشنج آمیز، زیانبار، آسیب زا و خدمت کننده به دشمن انسانیت که گروه طالبان است، خودداری کنیم.
• تصمیم بگیریم که توهین، تحقیر و دشنام دهی را عنوانی مخالف ویا مخالفان نفرستیم. چنین رفتاری که در برخی از رسانه ها جای یافته است، اسباب دلسردی تعداد زیادی از خواننده گان وشنونده گان را فراهم کرده است.
• مسائل موجود قومی، فرهنگی، زبانی، مذهبی را انکار نکنیم. برتری جویی را محکوم کنیم و از قوم ستیزی دوری جوییم.
• هنگام شکوه وشکایت از دولتمردان پیشین، گاهی چنان تصور ایجاد می شود که از آنها توقع داریم، آرزوهای ما را انجام دهند. خیر. آنها کار خود را کردند و حالا هم مطابق آرزوهای شان، کار خود را می کنند. از بی اتفاقی آنها شکایت می کنیم، بدون اینکه به عنوان مخالف بی اتفاقی، توجه یافته باشیم که نشانه های تفاهم جویی خودی ها، اتحاد وهمکاری طلبی خود ما در کجا نمایان شده است.
• حالا که نوروز رفت و سال نو هم آمد، این سال را بیشتر آزار ندهیم! از درخت پرشگوفه ی نوروزی پایین بیاییم و به روزها، هفته ها و ماه های تلخ سال نو، گفتار وکردار متفاوت با گذشته ی تکراری را هدیه کنیم. خوشنودی هایی را که در پیام های صمیمانه- تعارفی، برای دوستان در سال نو آرزو نموده ایم، با کاری که تکیه بر همخوانی وهمسویی دارد، اندک، اندک تحقق ببخشیم.

در پهلوی همه، یادمان باشد که دل بستن به “شیرخان” وامیدوار بودن از تصمیم او، یا گرگ و روباهی که ناجی مردم ما شوند، اشتباه سالیانی است که رفته اند، اما نادم!

     گل یکرنگی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه  ۱ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۱ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

           گل یکرنگی              

                            مبـــارک  بـــاد  نــــوروز  خجستــــــه

                            که سرما از قدومش رخـــت بستـــــه

                             چودیبا سبـــز پوش است کوهساران

                            زباد  جان فضـــای مشــک رستــــــه

                            بهـــار آمـــد بــیا تــا گل فشـــــا نیــم

                            سرود  صلــح  و یک رنگی بخوانیـــم

                            بیا که مشعل و حــــدت فــــرو زیـــم

                            که  از فیضش شبی ظلمـت بــرا نیـــم

                             بیـــــاد  روز نــو با یــــــد شــگفتـــن

                             رهی صلح و صفــا همواره جستـــن

                             ز فرصــت  بهــرۀ  بسیـــــار  با یـــــد

                             غبــــار کا هـــلی از خویش شستـــن

                                             گلی یکرنگـــــی  و الفـــت بکــار یـم

                             به کــار مردمی  همـــت گمــــار یــم

                             بیــا ای همــوطــن بــا عشــق میهـن

                             بنای گلـــشن و حــــدت گــــذاریــــم

                            صـــبـا آورد  بـــوی   نـــــو بـــهـــاری

                            شمیم و عطـــر  گــل از لا لــه زا ری

                            خو شــا فصـل  بهــاروتازه گی هـاش

                            که فصل  جنبش است و کـــاروبـاری

                            ببــارد  همچو  در, بــــاران رحمـــــت

                            که گـــردد باغ  وبستـان پــر زنعمـــت

                            بچیــنـــد, دامــن  و یــرانـــگــــری  را

                            زگــیــتی دایـمــا, آن دســــت قـــدرت

                             الهــــی ملک  مــــا  آبـــــاد  گـــــردا ن

                             دل افســــرده گا نش شــاد گـــــردا ن

                             کشیـــــده اهــل میهــــن رنج بسیــــار

                             زبنـــــد غــــم  هــمـــه  آزاد گـــــردان

                             “عــزیـــزه”  ملـــت افــغـان ستـــایــد

                              ســــرود شـــادی دلـــهـــا ســـرایـــد

                              بـــامیـــد  کــه  روزی  صـــلـــح آیـــد

                              زفیضــش دیـــده  را  روشــن نمــایـد

                                                        عزیزه عنایت               

۱۹ مارچ ۲۰۲۵              

هالند                     

باغ بالا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه  ۱ حمل  ( فروردین ) ۱۴۰۴  خورشیدی – ۲۱ مارچ  ۲۰۲۵   میلادی –  ملبورن – استرالیا

باغ بالا

باز   بیا     جانب     صحرا     رویم

 باده   بنوشیم  به  تماشا   رویم

 شانه   به  زلفین  مسلسل زده

 سرمه به آن نرگس شهلا رویم

 نوش به آن دست  گل  آویز باد

 بوسه  زده  ساغر   مینا   رویم

مشک  بزن آهوی  مشکین من

 تا همه جا  پاک و‌  مصفا   رویم

 جای که گل بر ما  اشارت  کند

چیده   و  نازیده  و  یکجا    رویم

تا که معطر ز گل و  ‌‌مل  شویم

سرخ و سفید تازه و  زیبا رویم

 باز به یک عالمی از شور و حال

دیده به هر صورت وسیما رویم

تا به همه  خیل   عروسان باغ

 باغ بهشت است باغ بالا رویم

 دف زنان شور  به   عالم زنیم

چرخ  زنان  واله  و  شیدا رویم

موج شویم صفحه به گوهر زنیم

در طلب   لولوء   و  لالا   رویم

 واعظ و شهناز  به دریای دل

چون گل ناز تک  و   تنها رویم

ملا عبدالواحد واعظی

اول حمل ۱۴۰۴ خورشیدی

۲۱ مارچ ۲۰۲۵ میلادی