۲۴ ساعت

نص پرواز . . .

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۴  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا   

نص پرواز . . .

روز ها  کورند  از  فردا  نگاهی  وام کن

 از زلال چشمه ها چشمان نو  انعام کن

 درعروقِ قصه ها، خونِ نوی جولان بده

 راه بر  پریان گشا  و  دیو را در دام کن

 مومیایی نیستی خوابیده‌ ای با مردگان

از گل و از سنگِ عشق و زندگی اهرام کن

 رامِ خاموشی و طاعونِ فراموشی شدی

رام این گندابه را، طوفان  بزن نارام کن

 توشه ‌یی ازعشق و مقصودی به پهنای سپهر

 رهکشان در کهکشان ، خورشید نقش گام کن

 باغ  بی‌ پهنای  رویأ  را دری  بازی  بده

 میوه‌های سرخِ فردا را در آن الهام کن

 بر لبانِ  شهر  آیاتِ  شهادت  می‌دمد

 شهر را بی دار کن، بیدار، آن را نام کن

آتشِ آغاز  را  از  عشقِ  ققنوسی  بدزد

 در نصِ پرواز  خود، آغاز  را  فرجام کن

عشق سرمی‌خواهدو پایش به خون آغشته است

جامِ دل تقدیمِ عشقِ مستِ خون‌آشام کن

فاروق فارانى

شوکران زندگی . . .

تاریخ نشر : جمعه  ۱۹  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۹ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شوکران زندگی . . .

خنده بر لب شو، نگه در چشم و جان  در تن بیا

 دربِ دل قفل است،همچون عشق شو،رهزن بیا

 با    جهان  آمیختی  ،   آویختی    و    ریختی

 ای «منِ» بیگانه ، بی من می ‌روی ، با من بیا

 کاروان‌  ها بی ره  و  مقصود   پر از  بارِ هیچ

شهرِ  رویا  را  بکن   بر  پا   و  پی‌  افگن   بیا

مثل  یک آتشفشان  در سینه ‌ی خود کن سفر

 پنجه  زن  بر آفتاب ، از خویش  بی رفتن بیا

چشمه‌ی خشکیده‌‌ای، بی‌آب نامت چشمه نیست

 قطره ‌های  اختران  برچیده ،  در  دامن   بیا

کوهِ  پر الماسی  و در ظلمتِ  خود   خفته‌ ای

 تا  درخشانی  بیاری ،  باز شو  ،  بشکن  بیا

شوکرانِ   زندگی  تا    قطره‌ی     آخر  بنوش

در جدالِ    عشق   در  نابودن   و  بودن  بیا

 مرغ رویا  بالِ جان ، از لانه هایت  هوش کن

 تنگ اگر دل شد به سر ، از سربه دل پرزن بیا

فاروق فارانی

 سپتامبر ۲۰۲۳

گم می شوی . . .

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۸  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۸ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

گم می شوی . . .

 می روی از خویش و پنهان و  عیان  گم می ‌شوی

در پی ات بی نقش  پا و بی   نشان  گم می ‌شوی

 در    سراغِ      اخترِ    گمگشته‌ ات    تا    بیکران

 می‌ روی تا کهکشان، در  کهکشان  گم  می ‌شوی

 بسته‌ ی تابوتِ هستی ‌، خسته ی  تابوت  «من»

 جاودان  می ‌گردی  و تا جاودان  گم   می  ‌شوی

 می  ‌برد   تا  لاشه ات    را    رود    بارِ   زندگی

در شکم  های حریصِ ، ماهیان    گم   می ‌شوی

 باز آ ای   عشق   تا   بارِ   دگر   از  هم   شویم

 ورنه مثلِ من ، تو هم تنهای  جان  گم می ‌شوی

از  گلوی   وحشیِ   طوفان  نفس  ها  وام   کن

 غیرِ آن  گر زنده‌ای ، در مردگان   گم   می ‌شوی

 موج  بی دریایی  و دریای   خود  گم  کرده یی

 تا نپیوندی  به  دریا ،   سرکشان   گم  می شوی

 نقش   پای  سرنوشت ات  بر  کف  دستت  بجو

 مشت کن دستت که بی مشت گران گم می شوی

 دست خود را گیر و  روی  شانه‌ی  خود  تکیه کن

 ورنه در قعرِ  زمین   ،  قهرِ  زمان  گم می‌ شوی

فاروق فارانی

سپتامبر ۲۰۲۳

قمارِ سرخ . . .

تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۷  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۷ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

قمار سرخ … 

چراغی  نیست  ، آتش از  زلالِ  عشق  روشن کن

 ز رویا ، رویِ   هر  دیوار    ر ا  بارانِ   روزن کن

 هنوزم  قله‌ ها  در  انتظارِ  صخره‌ات  مات اند

 تو  با  شطرنج   تقدیرت  قمارِ  سرخ  بردن کن

بهار از خاکِ  بیگانه ،   شراب  از  تاکِ بیگانه *

 فصولِ  آشنا  بگشا   و  در   آفاق   رستن  کن

 مرو با زاغ ! باطاووسِ هستی همسفر می‌باش

 بیا در سر ، برو در دل ، بپر در عشق مسکن کن

 ز سیم بی صدای  زندگی ،  آهنگ  شو ، برخیز

 رها از  قید هستی  و  زمان،  آهنگِ  رستن کن

 بشو  واماندگی را  ، گرم  کن  گرمابه ‌ی دل را

 به رفتن مان و منزل زن ، ز رفتن‌ها شگفتن کن

 ز سانِ  ساده‌ی  عشق  و  ز تارِ  سرخِ  اندیشه

 لباسی دوز  و  در  آیینه‌ات  بنما  و  بر تن  کن

به نبضِ  نغمه‌ خوانِ  باد ها  در  آسمان  پیوند

 بزن ،  فریاد کن ،  پر وا و  در  پرواز  میهن کن

 اگر برپاست  قصرِ صبحِ کاذب  ، ازقصور تست

 بمان سنگ  فلق ، اشراق  فردا   در دمیدن کن

فاروق فارانی

* اشاره به اسطوره‌ای یونانی سیزیف است که با مجازات خدایان مواجه شد و محکوم به این گردید تا صخره سنگ سنگینی را از اعماق دره تا قله کوه ها بالا بیاورد. وقتی صخره سنگ توسط سیزیف به قله های کوه، آورده می شد، به فرمان خدایان صخره سنگ به اعماق دره سقوط می کرد و سیزیف محکوم بود تا صخره سنگ را دوباره به بالا بیاورد و این سرنوشت سیزیف بود که باید تا پایان ادامه می یافت. افسانه سیزیف را بعضی تمثیل سرنوشت و هستی انسان دانسته اند

یک کهکشان طلیعه . . . 

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۵ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

یک کهکشان طلیعه . . . 

 از   خاک    با    جوانه‌ ی    رویا    برون برا

از موجِ   خود    به   شورشِ   دریا برون برا

این دل که می ‌زند ، سخنش گوش کن ز دل

 دل‌ سان به رقص و  ضربه  و آوا  برون برا

 آلوده   تا   افق    به     دروغِ    سحرگهان

 یک  لمحه  با  حقیقتِ     فردا    برون  برا

 این   آسمانِ   کاغذی    را    باد    می برد

 بر خاک  سخت  کن  شرر  انشا  ،  برون برا

یک  لحظه  با  خیالِ  خودت   خلوتی   بکن

 شو  بی‌  خیالِ  خلسه ی   دنیا   برون   برا

از لای  میله  ها  رهی  باز است  تا به مهر

 رویا   شو   و   ترانه‌ ی   گویا  ،  برون  برا

بگذار شان  که  از  نفسِ   مرگ   زنده   اند

خود  هر نفس  چو نفسِ  نفسها   برون  برا

 تا خار  عشق  و حادثه  در سینه ات نشست

 بی   خارِ   خار   زار    ز   خارا    برون   برا

 آلوده   اند  با   گلِ   شب    چهره‌ی   سپهر

 یک   کهکشان   طلیعه   ز  یلدا   برون  برا

فاروق فارانی

جولای ۲۰۲۳

در سرودت درد های مرده . . .

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۴ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۴ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

در سرودت درد های مرده . . .

 سوختی  در  سوختن  از  سوختن  پروا مکن

 بال و  پر بربند و  در آتش بمان ، پر وا مکن

 کوه باش و روح خود در سینه‌ات پنهان بدار

 چون  دهانِ  دره ،  رازِ  رود  را   رسوا  مکن

 در سرودت درد های مرده  ناخن  می کشند

 با نفس  ها زندگی  بخشا  به  آن  آوا مکن

ساعتِ بی عقربِ  دل نیش تک  تک می‌زند

 زخم  های  لحظه‌ ها  را پاک از  فردا  مکن

 ای تو گم در خویشتن در جستجوی  خویش باش

 گر شدی پیدا، گذر از خویش و خود  پیدا مکن

 رهزنانِ این شبِ سنگین، سفر را  کشته اند

نعشِ او را روحِ رویا بخش  و  جز  رویا مکن

 این شبِ سنگین  اگر خواهی به  پایانش بری

 در دل یلدا سفر کن  ، خانه   در  یلدا مکن

فاروق فارانی

مارچ ۲۰۲۱

سلام

تاریخ نشر : شنبه ۱۳ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۳ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 سلام

از تشنگی صحرا ترین ، از ما به دریاها سلام

ما سایه ‌پروردِ شبیم،  ای صبحِ رویا ها، سلام

شرمنده  از  دیروزگی ،   آزرده   از ا  مروزگی

 دستی بده بر دستِ ما، ای نسلِ فرداها  ، سلام

 آن سایه‌ های گمشده ، آن  آسمان‌  پروردگی

 شب‌نامه‌های روشنی، طوفانِ غوغا ها، سلام

 آن عشق‌ سر بر مهر و مه، آن کاروان های به ره

 آن دشتِ مجنون زادگی، عصیان لیلاها، سلام

 آن شعر های سینه‌ سوز، آن واژه‌های دل ‌فروز

 آن رنگ و آن آهنگ‌ها ، آن نورِ معنا‌ها سلام

 بر عشقِ دریاخوی تان، بر قلبِ آتش بوی تان

 بر نعره‌ پردازانِ شب، رسوایِ  رسوا ها سلام

ما  با  نگاهی  سوخته،  از حسرتِ  پروازِ  تان

 ای همنشینِ اختران، ای اوج‌ دُرنا * ها سلام

فاروق فارانی

دسمبر ۲۰۲۳

 *  دٌرنا » یا «کلنگ» پرندگانی هستند که جمعی و بسیار بلند پرواز می‌کنند.

 بیاد دار که هر بغض می ‌شود  . . .

تاریخ نشر : جمعه ۱۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 بیاد دار که هر بغض می ‌شود  . . .

اگرچه جاده  به راه است و نقشِ پایی نیست

 اگرچه گوش به زنگ است و یک نوایی نیست

غروب  می‌ غرد و  شام   در  رسوب   شده

 نفس ز  عشق  نمی‌ر وید و  هوایی نیست

 یگانه  روشنی از  چشمِ  گرگِ  تردید  است

 در این شبانه   دگر  هیچ  روشنایی  نیست

سر از  شراره‌ی  اندیشه‌ ها  تهی شده است

 و سینه  معبدِ  خالی‌  شده ، خدایی نیست

رسیده  اند   تو   گویی  ز   کهکشانِ   دگر

 به هیچ  لب سخنِ عشق  و آشنایی نیست

 قیامت است که  گمگشته‌اش  قیامی است

 ز خاک  سر بزند ، گر  کنون  صلایی نیست

بیاد دار  که   هر   بغض   می‌ شود  فریاد

 اگرچه سینه خموش است و دل ندایی نیست

 غریقِ جزر و مدِ بحر،  ماه و  ماهی‌ هاست

 غریقِ  جزر  و مدِ عشق  را  صدایی نیست

 سپهرنامه‌ی شب، غرقِ شعر  فردا  هاست

 و هر شهاب  بجز عشق  را هجایی  نیست

 مگو  که  قافله  و  راه  گمره  و  گم  شد

 ستاره ها همه  جز نقش‌ های  پایی نیست

 گشای چشم ، افق از  عروجِ  قله پر است

 که در حضیض  ترا غیر  این نمایی نیست

فاروق فارانی

 دسمبر ۲۰۲۳

چراغِ غزه . . .

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

چراغ غزه . . .

مگو که راه  به  بیراهه ها  حضر کرده

چراغ  ها ز  شبِ بی  سحر  سفر کرده

 مگو که عشق و دل از هم شدند بیگانه

 و روشنی ز سر و سینه ها حذر کرده

مگو غروب  غمِ شهر ، گشته جاویدان

 سحر خجل شده، دامانِ خویش تر کرده

 بگو! که بیرقِ امید همچنان  برپاست

 نگو که مرگ، جهان زیر  یا  زبر کرده

 ببین که کودکِ خوابیده  شیرِ بیداری

 مکیده رفته  و  رویای  تازه سر کرده

 ببین که در نگهِ دختران شراره بپاست

 ببین که عشق دلِ مرد  را شرر کرده

 هوای حوتِ زمستانِ  کابل است ببین

 که ریشه‌هابه دلِ خاکِ مرده سرکرده

 ببین که نغمه ز لبهای چشمه جوشان است

 بهار   آمده   با  رنگ‌ ها ، هنر  کرده

 بگیر از  پرِ اندیشه  بند  و   بال گشا

 که مرغِ عشق، سپهرت به زیرِ پر کرده

 پیامِ مژده‌ی  تابنده‌ی  ستاره‌ی  شام

ستاره‌ی  سحری  را ، ستاره ‌ تر کرده

 اگرچه نقب پر از گژدم است و  تار و تنگ

 ولی رهاییِ  فردا  از آن  گذر  کرده

 چراغِ غزه   فرازِ  جهانِ  مرده بپاست

 جهانِ گمشده  را در جهان خبر کرده

فاروق فارانی

دسمبر ۲۰۲۳

جنگل! ز خاک برخیز…

تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۰ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۳۱  جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

جنگل! ز خاک برخیز…

جنگل ز خشکسالی از  شرم  خویش   تر شد

 بیزار از سکوت اش ، در   خواهش   تبر شد

 بر شاخه های خشک اش  بادی  گذر  نکرده

 مرغان آسمان  خوی   ننشسته  در گذر شد

 ابری بر  او   نپیچید  ،  اشکی  بر او  نبارید

چوب  درخت  هایش  ، در شهر  در بدر  شد

 جنگل تهی ز خود شد، برگ و بهار از او رفت

 روح بهار بخش اش ، تا مرد  ،  بی  ثمر شد

صحرای تشنه آمد ، جنگل  به   کام  او  رفت

نامی  نمانده   از  او ،  از  یاد  ها   بدر شد

 جنگل! ز  خاک  برخیز ،  با  اختران  در  آویز

 دفن و دوباره رستن، این قصه تازه  سر شد

 روح بهار  می نوش  ، از   عشق   پر جوانه

 ریشه به راه  افتاد ،  در خاک  در  سفر شد

آن سایه  های   پنهان  ،   در استتار   مهرت

خورشید  خوی  گشته ،  از عشق   راهبر شد

 اندیشه، ای  طراوت  ،   ای عشق ای نجابت

 سبزینه  جنگلی خیز ،  خواب  تو  بیشتر شد

فاروق فارانی

 دسمبر ۲۰۲۳

آن در زن خورشید ها  . . .

تاریخ نشر : شنبه ۶  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۷ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

آن در زن خورشید ها  . . .

این کیست از پشت افق ، خورشید را در می ‌زند

 فریاد  فردا  آورش  ، تا  کهکشان  سر می ‌زند

 این کیست در دلضربه ها،‌ خونِ  ستاره می ‌دمد

 با   بیکران    آویخته ،  در آسمان  پر  می ‌زند

بر مرگ مستان مویه‌گر، فریاد می‌کارد به خاک

 بر تاکسارِ بی ‌ثمر، صد خوشه  محشر می ‌زند

 آغاز را می ‌گسترد ،  پایان  به  پایان  می ‌دهد

 بر دفترِ خوابِ کهن  ،  صد   مُهرِ آخر  می ‌زند

 شورد پر پرواز را ، در  چشمه‌  ساران عروج

 بر فرقِ  فریادِ کهن ، از   مهر  نو  فر  می ‌زند

 آن در زنِ خورشید‌ها ، آن روح بیدارِ تو است

 ازعشق سر بر می‌کشد، اندیشه بر سر می ‌زند

 بیداریت بر سر بمان ، دل را  چراغستان  بکن

 بگشای در بر روی خود ، آینده  بر در می ‌زند

 اسب زمین را زین بزن، بر آسمان قمچین بزن

 رفتن به راهت رام کن، شهرِ سحر، سر می‌ زند

 دریا به دریا کن  گره ،  صحرا  به  صحرا آشنا

 آن عشق آتش زاده نو ، در سینه سنگر می‌ زند

 با اوج  ها  در آشتی ،  خورشید می‌ روید ز دل

 از کشتزارانِ  تو  سر ،  گل‌  های  اختر می ‌زند

 در قحطیِ  پرواز‌ها  ،  در  تو  عقابی  می‌  دمد

 این شب – زمین را می‌جهد، ازصبح شهپر می‌ زند

فاروق فارانی

 دسمبر ۲۰۲۳

نظمِ دوزخ

تاریخ نشر : جمعه ۵  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۶ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

غزه در زیر پاهای فاشیسم سفید در پشت نقاب های « دموکراسی »،

صهیونیسم و … نابود می شود…. اما آیا  جهان  پایان  یافته است ؟

نه، کودک فلسطینی و کودکان  همه  سرزمین  های غارت شده هنوز

زنده اند و عدالت ققنوسی است که می سوزد

و اما با مرگ نمی سازد…

***********

نظم دوزخ

 این شکستِ بیکران، دریک کران خواهد شکست

 جاودانی ‌یی گسستن  ،  جاودان   خواهد  شکست

 در  تنِ   امید  ها  ،  خونِ     نوی   خواهد  دوید

 این تبِ  تسلیم  در  رگهای  جان  خواهد  شکست

 آنهمه    زنجیره   ‌ های     درد   های   بی سحر

 کهکشان هم گرشود، چون کهکشان  خواهد شکست

 عشق با پاهای عریان در گذر از  صخره  هاست

 زخمِ  پاهایش زمین  را با  زمان  خواهد شکست

 گم   شوید   ای   مردگانِ   مرده ‌ خویِ  مرده‌ بو

 آن‌چه نشکستید اکنون، عشقِ مان خواهد شکست

مرگ  در حلقوم  هستی  سرمه‌ی   تسلیم   ریخت

 این سکوتِ  مردگان  را زندگان   خواهد شکست

 چشمه ها!   با  رود ها   پیوند  تان   پیچنده   باد

 از دمِ  عصیانِ  تان ، کوهِ گران  خواهد شکست

 نسلِ ازنور و زلال وعشق وخشم و درد وسنگ

نظمِ  دوزخ  در زمین  و آسمان  خواهد  شکست

روی  گورِ ما  شقایق  با  فلق   در  رقصِ  عشق

 ظلم و ظلمت از کران تا  بیکران خواهد شکست

فاروق فارانی

سپتامبر ۲۰۲۳

از تو ترا دزدیده اند . . .

تاریخ نشر : پنجشنبه ۴  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۵ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

از تو ترا دزدیده اند … 

 زین خشکسالِ عشق ها، گل‌زارِ دل را وارهان

 وین دشت را از تشنگی، با روحِ  دریا وارهان

 بر شهر خاکستر بکش، طوفان توفان خوی را

عصیان   رام ، آرام را ، از صبرِ  خنثأ وارهان

 از خونِ داغِ زندگی ، جاری بکن  در عشق ها

 شب‌گونگی زآن دور کن، چون صبح رسوا وارهان

آن بانگ را در گوش کن، آهسته  می گردد خموش

 بیداریِ  بر دار  را ،  بر دار  ،   بالا   وارهان

این باد  های  گنگ را ، از نو  زبان  آموز  شو

 بگذار واژه  بر لب اش ، از خامشی ها وارهان

 دیگرعروج و اوج نیست،آهنگ وشور وموج نیست

 بندد  پرِ پرواز  ها    بال  و  پرِ     وا وارهان

از تو ترا دزدیده اند، ای خالی از  هر خویشتن

 از دستبردِ عصرِ شوم، آن گنج  رویأ وارهان

تصویر  ها  تاراج  شد  ،  تعبیر  ها  آماج شد

 معنا ز معنا  شد  تهی ،  معنایِ  معنا  وارهان

از پنجه بر دیوار  ها‌ ، جاری  بکن صد پنجره

 از چنگِ  امروزِ  سیه ، حلقوم  فردا  وارهان

فاروق فارانی

 دسمبر ۲۰۲۳

خوشهِ پرواز . . .

تاریخ نشر : چهارشنبه ۳  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

خوشه پرواز ….

 مگر سنگی سخن گوید، سکوت سینه سنگین است

 بکش ای درد  فریادی  ، دهن بسته ز تمکین است

 تهی  تصویری  و بیگانه    جوی   نقش   رنگینی

 که این  گمگشتگی  از خویشتن ، آیینه آیین است

 نفس های شریف عشق ذ گر از سینه ات  گم  شد

 به پا ایستاده ای، روحت ، ولی تسلیم تدفین است

 سواران قطب  گم کرده ، غریق  صبح  کاذب اند

 اگرچه راه روشن  است  و اسبان  فلق زین است

برو از  دام  این   منظومهِ    تکرار  بیرون   شو

 فراتر در  مسیرت  خوشه ی پرواز  پروین است

 به اسب مست  فردا  ، شیهه پر مژده اش دل بند

 چه می جویی زتاریخی که آلوده به سرگین است

 بهاری را که می خواهی، سرت را کشتزارش کن

 ره رفتن  به  گلزاران  فردا  ها  فقط   این  است

 بیا   از  راه    بیداری ،  ز کوتل   های   اندیشه

قدم  در جاده ی  بگذار ،  کز  آینده   آذین   است

صدای  را که  در پشت  روانت  است   باور کن

 جهانی درتو درجنگ است، درخونت فلسطین است

فاروق فارانی

 جنوری ۲۰۲۴

این نفس ها از نفس افتاده . . . .

تاریخ نشر : سه شنبه ۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

این نفس ها از نفس افتاده….

 مشت بردرزن که خوابستان پریشان ‌ترشود 

صبحِ  بیداری  شود بیدار ،  با آن  سر شود

 یا که دل  در سینه و اندیشه  در سر بشکفد

 یا ز پژواکش دو گوشِ خوابمرگان کر شود

 مشت بر در زن که دربِ خامُشی‌ ها بشکند

 تا  دهانِ   تشنه‌ی   فریاد  ،   گویا‌تر  شود

 مشت  هم بر سینه‌ی  این آسمانِ  مرده زن

 تا ز خونِ  عشق نظمش زندگی ‌پرور شود

 مشت برخود زن که بیداری درونت خفته است

 تا که خوابِ  صبر در تو با سحر آخر شود

 مشت  بر بی  قلبیِ  دیواره‌ی  دوران  بزن

تا  فرو   ریزد   دژِ  در بندِ  دنیا ،  در شود

 این نفس‌ها از نفس افتاده، طوفان دَربکش

 صورِشورِعشق انگیزان! که تا محشرشود

 در خطوطِ پیچ ‌پیچِ دستِ  خود از نو نویس

 سرنوشتی را که با خورشید ها همسر شود

 ای تو،ای ققنوس، ازخاکسترِ خود شاد باش

تا  مبادا  رنگ ‌ها  بهرِ  تو  زهرِ  زر  شود

قلبِ خود آموزتا هر ضربه اش گردد چراغ

تا به  سوی آسمان ، باران شده ، اختر شود

جان،جان! از خامشی پرهیزکن ای مرغِ عشق

تا  صدایت  بال  رویاند ، سرودت  پر شود

فاروق فارانی

جنوری ۲۰۲۴

بگشای در . . .

تاریخ نشر : دوشنبه ۱ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بگشای در…

” بگشای لب ” ناگفته‌ ها، نا  گفته  پنهان می ‌شود

 ” بگشای در”، این زندگی دربسته زندان می ‌شود 

” بنمای رخ”،  بر روی تو سربین  نقابی بسته اند

 آن  چهره‌ی  گمگشته‌ ات،  آیا  نمایان   می ‌شود؟

در رنگ‌ ها لولیدن است ،  بازار  در  بلعیدن است

” من”‌ها همه “بیگانه”* شد، “بیگانه” انسان می ‌شود؟

 بگشای در بر صبحگاه ،  بیرون شو از دیروزگاه

 در پوستینِ  مردگان  ، کی عشق‌ ها جان می ‌شود

 جنگِ غروب است و طلوع، جنگِ غرور است و خضوع

وقتی  سپر تسلیم  شد ، شمشیر ،  بران می‌شود؟

 چاهی  به ما  بخشیده اند ، آفاق  را  دزدیده  اند

 خوابی که رویأ را  ربود ، آیا  پریشان  می‌شود؟

 در امتدادِ  خویشتن ، بیگانه   با  خود  می‌ روی

 تا خود به پایان می‌رسی، مقصد گریزان می‌شود

 سر را رها از دود کن ، صبر از دلت مردود کن

از هر چراغی نور  جو ، راهِ  تو تابان  می‌ شود

 این راهِ پیچان راهِ تُست، راهی به شهرِ عشق ها

 از راهِ صاف  شان حذر ، آن ره  بیابان می‌ شود

فاروق فارانی

جنوری ۲۰۲۴

* اشاره به « بیگانه » اثر آلبرکامو نویسنده فرانسوی است.

اما غلبه نیولیبرالیسم، کتله بزرگی از انسان ها را در عرصه های گسترده زندگی اجتماعی و سیاسی به پوچیسم بد تر از نوع «بیگانه»، سوق می‌دهد.

بشارت سوزان . . .

تاریخ نشر : یکشنبه ۳۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بشارت سوزان . . .

 کمان بکش  که زمان از  کمان نمی ‌داند

 نه از کمانکش  و از   تیردان  نمی ‌داند

 دگر کتیبه‌ ی   اختر   نشان   مرمرِ  ماه

 ز شبروان  و ز شب عاصیان  نمی ‌داند

 چه شد که زلزله‌ی عشق وشورو بیداری

 سراغِ    مملکتِ     مردگان   نمی ‌داند

بزن به  ماه به مشت و به آفتاب انگشت

 که  کور  گشته  و از ره نشان نمی ‌داند

به  منجلاب   مجو  اخترانِ  گمشده   را

 اگر که چشم  تو از کهکشان   نمی ‌داند

 در آستانه‌ی مشرق، غروب  می ‌خواند

 که   ا ز  کمین  طلوع  نهان  نمی داند

 خطوطِ درهمِ دستانِ نسلِ فردا چیست ؟

 کی از  بشارت  سوزان  آن  نمی‌ داند؟

 قسم به  جاده و بر کوره‌ راه‌ ها که راه

 رسیدنیست  ولی این  جهان   نمی‌ داند

 بمان به چله‌ی آن دل، به آفتاب فرست

 که آفتاب  هم از عشق  مان  نمی‌ داند

فاروق فارانی

 مارچ ۲۰۲۴

نه زخم شعله زد…

تاریخ نشر :جمعه ۲۹  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۹ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

نه زخم شعله زد…

بلوغِ   گمشده  بر فصل  و نسل‌ ها  نرسید

 فرود ها  رهِ   فردا   زد   و   فرا   نرسید

 گشوده گشت درِ باغِ  سرخ و  سبزِ فریب

« مرو به دامگه! »، ازهیچ سو صدا  نرسید

لَلوی  خواب  به گوشِ  زمانه ها خواندند

صدای  خُرخُر ما  هم به گوش  ما نرسید

 به‌ روشنی سفری کرده، لیک درچشمش

 ز آفتاب  به   جز  برقِ   از  طلا   نرسید

 صدای درد حزین  وصلای عشق خموش

نه زخم شعله زد و عطری از  دوا نرسید

 از آن به  حادثه ، کشتیِ ما فرو شد ، که

خدا   رسید   ولی   دستِ   نا  خدا  نرسید

 دگر بس است، که بس کرده ایم راه سفر

کجا سفر  ز  کجا  تا به  نا کجا نرسید؟!!

در  آستانه‌ی   مقصود   بی   رسیدنِ  ما

عجب که عشق  رسید و ولی  خدا نرسید

 مگر سحر  ز همین شرق  پر فلق برسد

جز از غروب از آن غربِ  اژدها  نرسید

فاروق فارانی

مارچ ۲۰۲۴

ذهنِ آفتاب

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۷  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۷ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

ذهن آفتاب . . . 

 سر بمان بر بالشِ  خورشید و  دل آرام کن

عشقِ  نا‌آرام را  در سینه ‌ی  خود  رام کن

 هرچه  می ‌بینی  فلق ‌ها با  سرِ ببرید ه اند

 خوشه‌ی خُرشیدِ نو از کهکشان‌ها  وام کن

 دل کبابِ درد، بگذارش که دودش  سرکشد

 از شرابِ  خونِ خود ، آتش میانِ  جام کن

 استواری  نامِ صبرِ کوهسارِ مرده   نیست

 موج را این نام بخش و کوه را دشنام کن

 پنجه هایت حلقه گشته  بر گلوی خویشتن

 دشمن خندان خود را، پنجه ها بر کام کن

 در شبیخونی که راهت سوی آن در انتهاست

 دل به جای سر گذار و سر به جای گام کن

 از  ضمیرِ  مومیایی  رو به    ذهنِ آفتاب

راهِ  نیلِ عشق  دور از سایه‌ی   اهرام کن

 می ‌تند  تا عنکبوتِ  تیره‌ی   تاریخ    تار

 چون مگس در آن مرو، خود را رها از دام کن

 صبح می دزدند و دیروزی برایت می‌دهند

 کامِ شان را تلخ و کامِ شومِ شان ناکام کن

فاروق فارانی

مارچ ۲۰۲۴

 می‌ شود هربار، آری می‌شود. . .

تاریخ نشر : سه شنبه ۲۶  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۶ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 می‌ شود هربار، آری می‌شود. . .

 می‌ شود یک ‌روز، درشب‌ ها چراغی سرزند

 می‌ شود دستانِ عاشق ، خفتگان را در زند؟

 می‌ شود همراهِ  سیمرغانِ   مستِ  قصه‌ ها

 آسمان پرواز را  در خاطر   آرد ،   پر زند؟

 می ‌شود بر سنگ ‌فرشِ عشق، هستی پا نهد

 با صدای  گام ، زخمِ  مرگ   را  نشتر زند؟

 از شکوهِ  درد  ها  چیند   گلِ    خُرشید  را

بر  سرِ  واماندگی   بطلانِ   سر تا سر  زند؟

در  بگیرد آتشِ  اندیشه‌  ها   در  سر   ز  نو

 یا که دل عصیان کند در سینه‌ی  دلبر زند؟

 می‌ شود این، می‌شود هربار  ، آری می‌ شود

 گر که بگذاری هوای تازه ات   در سر زند

 گر بدانی  آنچه  را  دادند  زهرِ گژدم  است

زیر  نامِ   شهد   بر  حلقوم    تو  خنجر زند

گربدانی پشت این آهو رخان خفته ست گرگ

 گر  بدانی  حرف   آخر  را    خدای  زر زند

نو شدن را چون بهاران، سبز کن در سینه ات

جاودان  است آن بهاری ریشه  از باور  زند

 مرگ را  بگذار  تا  بر  گور ها  شادی  کند

عشق و هستی همچو آتش سر ز  خاکستر زند

 رقص هستی می دمد تا عمق خاک و کهکشان

 گر که بیداری صلای  صور  را محشر زند

فاروق فارانی

 مارچ ۲۰۲۴

راه پیدا کن . . .

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۵  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۵ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

راه پیدا کن . . .

 دستِ  می‌ روید  ز تو ، تا د ر گشاید روی تو؟

 چشمِ   در تو  می ‌شگوفد  تا  ببیند  سوی تو؟

 گوش کن ازگردشِ خونی که درتو جاری است

 قصه‌ های  دردِ  بی‌   پرسانِ   از   آموی   تو

 ای فَلَج، روحت فَلَج، ای عشق و آئین ات فَلَج

زندگی  را   زنده کن  ، تا سر کشد  آهوی  تو

 عطرِ  فردا   را ز آوازت   بیفشان   تا  طلوع

 عشق  را تا بشنود  گوشِ  جهان  از بوی تو

 این همه   بحرِ سرابِ  تشنگی  زا  از تو  زاد

 وارهان پس تشنه زاران از خروشِ جوی تو

 این که تاریک است و تاریکی به قلب و سر نشست

آفتاب از  سینه رفته  ،  روشنی  از  خوی تو

 چیزی می آید به  دستت ، گرچه نا پیدا ترین

 جستجویش کن، درون هر تگ و هر پوی تو

 هر سلول ات گشنه ی نور است  از تحریم شب

 چک بزن سیب سحر را، تا  شود نیروی تو

 خالی از خویشی و در بیگانگی  جویی پناه

 راه پیدا کن که یابی خویش را در«تو»ی تو

فاروق فارانی

 مارچ ۲۰۲۴

تا تو می آیی . . .

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۴  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

این هم نیمرخ دیگری از عشق …

تا تو می آیی…

 تا تو می ‌آیی  منِ   گمگشته   پیدا  می ‌شوم

 با تووبا خویشِ خود یکجای، یکجا می‌شوم

 تا تو می‌ آیی  جهان  از نو  سلامم  می‌ کند

 با جهان و با  تو و با خویش, تنها می‌شوم

 لوحه ‌سنگِ ، گم‌  زبانِ قرنِ   نا‌مکشوفه ام

 تا تو می‌ خوانی به نامم، باز خوانا می‌شوم

 بوسه‌ ات در من طلوعی تا ازل‌ ها می‌ دمد

 از ن گاهت  تا ابد  خُرشید- معنا م ی ‌شوم

تا تو  می‌ آیی  ، بهارِ  رفته‌ام   در  می‌ زند

 در حضورت با نسیم و نور فردا  می‌ شوم

 آن عطش‌صحراترین، باران‌ فراموشم که تو

 می‌رسی تا ، در قدم‌ های  تو دریا می ‌شوم

 روزن سوی جهانی  ، عطرِ  رنگی و طنین

 ای زن ازچشمت جهان رادیده ، بینا می‌ شوم

فاروق فارانی

 فبروری ۲۰۲۴

مژده پر . . .

تاریخ نشر : شنبه ۲۳   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

مژده پر . . . 

 بر  قله‌  های   منتظر   ،  آیا   عقابی   می ‌پرد؟

 یک جرقه‌ یی یک  اختری،  از آفتابی  می‌ پرد؟

در سطر سطر  زندگی ، افسانه  ها دل‌  مرده اند

 اندیشه‌ ی  آتش  ‌پری ،  از  دلکتابی   می‌ پرد؟

 درخاک وخاکسترنشست آن دره‌ی رنگینِ عشق

آیا    پلنگِ   عاشقی    بر   ماهتابی    می ‌پرد؟

 * ابرعطش باران شده ، ازقطره ها بیگانه است

 یک چشمه سوی آسمان از این سرابی می ‌پرد؟

 شب‌ خویی و در آسمان در جستجوی  چیستی؟

 از شهوتِ شب‌ جویی ات ، آیا شهابی می ‌پرد؟

 بیگانه با دل با سر ات ، بیگانه‌تر  با چهره ات

 اشکی، نگاهی‌، واژه یی، پشتِ نقابی می‌ پرد؟

 پرمی‌زند، یک مژده – پر، با رقص خود درآسمان

 یعنی  ز تخمِ  آفتاب   از   نو  عقابی  می‌ پرد

فاروق فارانی

 مارچ ۲۰۲۴

 *  معروف است که در شب های صاف مهتابی ، پلنگ ها بر قله های بلند می روند و بعد از نظاره ماه، با پرش بسوی ماه ، در عمق دره ها سقوط می کنند.

در توجیه شاعرانه، پلنگ ها با عشق پیوستن به ماه و با پرش به سوی آن، خود را فدا می کنند.

چشم افق بینی بیار . . .

تاریخ نشر : جمعه ۲۲   سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

چشم افق بینی بیار . . .

 آن گریه های بی  ثمر ، یک نعره  دریایی نشد

آن ناله فریادی نشد، یک  شمه   غوغایی نشد

 آن گفتگوی  مور ها   ماند  و  زبان  مرچگان

از آن ‌چه می گفتیم آن  ، آوای  از  مایی  نشد

 قاموس هستی طعمه ی، موشان صحرایی شده

 پیدا در آن چه مانده است، نامی ز فردایی نشد

 مجنون جنون خویش را یک سکه  بازار کرد

لیلا  ز  محمل  شد  فرو،  لیلایی ،  لیلایی نشد

 جر پنجر این راه ها ، گمگشته ی گم  راه  شد

 رهرو  ز ره  بیگانه  شد ، ره آشنا پا یی  نشد

 تکفیر شد پرواز تا ، در سفر  تکوین* سقوط

بالی سحر پوشی نرست،  پرواز  پر وایی نشد

 چشم  افق بینی بیار ، این  پیش پا دیدن بمان

 پیدای   نا  پیدا  رسد ، هر  چند   پیدایی  نشد

 برخاک ها افتاده ای ، چشمت  به زرآلوده اند

 دراین سکونِ بی‌صدا ، جز صفر  پیمایی نشد

 از نورِقلبِ خویشتن، جاری  بکن دشامِ شوم

مهتاب مصنوعیِ شان، یک شمعِ شب‌هایی نشد

 این خانه را دیوان گرفت ، دیوانه را زندان گرفت

 تا روح   آزادی  دمد   ،  پیدا  پریسایی  نشد

 خورشید با حلقومِ خود، گوید دگر باور مکن:

در ذهنِ  فردا   باوری   روییده  رویأیی نشد

فاروق فارانی

مارچ ۲۰۲۴

* اشاره به کتاب سفر تکوین تورات عهد عتیق (سفر بر وزن صفر)

درد را آتش کن . . .

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

درد را آتش کن . . .

 راست می گویی که بیزاری  ز درد؟

 زخم های سینه  می خاری  ز درد؟

یا که می گویی  جهان گندیده  است

 پس چرا خاموش و بیماری ز درد؟

گر که  بیداری  به  دارت  ره   نبرد

صرف   بیداری  و  بیداری   ز درد

 حلقه شد حلقوم تو از  چنگ مرگ

 ناله  ها در دل  فقط  کاری  ز درد

 درد می  آرد  ترا  تا  ناله   صرف

بعد آن  چون لاشه بر داری  ز درد

 درد  درمان  دارد و دارو  و دست

 تا که  بیداری تو  بر داری   ز درد

 گر که  بیداری  ترا  در  سر  شود

 می توانی  دل  برون   آری ز درد

درد  را  آتش  کن  و  طوفان  بکن

 تا جهانت  را  کنی  عاری  ز درد

 بس که  دیدی سوختن ، نه ساختن

دود  را   آیینه   پنداری    ز   درد

انتظارت، خورده گشتن،گشته است

 لقمه لقمه خویش را خواری ز درد

 کوه   یخ   هستی ،  بشو  آتشفشان

 تا شوی  مستانه  تر جاری  ز درد

فاروق فارانی

 مارچ ۲۰۲۴