۲۴ ساعت

شر و شور

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۴ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۵ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

        شر و شور       

              ۷۱ الف            

ای که تو  دانا ترین ، با  تو مرا کار ها

زهر بریزان که شد ، خانه پر از مار ها

عالم دیوانگان ، بی شر و بی شور نیست

پر شر و پر شور کن ، عالم هوشیار ها

سیب به شاخ درخت ، برگ به رقص آورد

حیف  نجوشد  اگر  ، دل   برِ انار ها

دانه چو در خاک شد ، سبز  شود بته ای

از چه گران آمده،  میوه  به  بازار ها

شهر چراغان شده ، تازه  عروس آمده

خواب خوشم را فگن،  در سر بیدار ها

ساز هوا سرد تر ،  ژاله  بکن باد باد

جشن ملخ ها شده ،  بر سر انبار ها

است اگر  یاسمن ،  یاسمنی تر کنش

شعله چو زد  آتشی، دسته بکن خار ها

              شکیبا شمیم              

رسم

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۲۸ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۹ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

       رسم

              ۷۰  الف

 رسم کن در صورت مهتاب  چشمان مرا

 رسم کن  ابروی  کج  رفتار    حیران مرا

رسم کن حرفی که بیرون می نمایم از دهن

 رسم  کن  هر  واژه  ء تلخ  پشیمان مرا

 رسم کن گرمی و سردی نفس های شبم

 رسم کن در آسمان  خورشید  تابان مرا

 رسم کن انگشت هایم را چو بردارد قلم

 رسم کن  شعر  غم  انگیز  پریشان مرا

 رسم کن دل را تپیدن های بی صبرانه را

 رسم کن در رگ رگ دل خون جوشان مرا

 رسم کن آواز پایم را چو سویش می روم

 رسم کن گل های پر پر در گلستان مرا

 رسم کن تابوت سنگین امیدم را سفید

 رسم کن   آغاز  ناکرده   تو   پایان مرا

شکیبا شمیم

آرزو

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۳ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

            آرزو

              ۶۹  الف

او مگر ابر است ومن باران که باراند مرا

 یا کتابی ام که هر روزی ز سرخواند مرا

 آرزو  دارم  که  باشم  آفتابی  پر  فروغ

تا سحرگان ز  خواب  مست   خیزاند مرا

 یا که ماهی باشم و در نیمه شب  های سیاه

 بر سر هر بوم و بر یک چهره  تاباند مرا

 آرزو  دارم  گلی  باشم  به  باغ  زندگی

تا که لا لا با  شمیم  عشق   پیچاند مرا

آرزو دارم که  قرص نان  باشم  در تنور

 در کف دست غریبی گرم تا  ماند مرا

 آرزو دارم به قعر چاه باشم  همچو آب

 تا کسی از لطف بر  یک  تشنه  نوشاند مرا

 آرزو دارم کسی  باشم  برای  هر کسی

 یک کسی هم در کنار خویش تا  داند مرا .

شکیبا شمیم

خانهء آباد

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : دوشنبه ۱۶ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۷ اکتوبر ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 خانهء آباد

۶۸ الف

 یک  کمی  نزدیک  تر آ  مرگ  این  دوری چرا ؟

من که با تو شاد هستم  پس تو مهجوری چرا ؟

 توشه ء  با  خود  ندارم  منزل  من دور نیست

 چون تو درمان منی ای  دوست  رنجوری چرا ؟

 عذر هایم  نیک  می دانم  که  مقبولش  فتاد

 کرده  پاکم  از  سیاه  و زشت ، معذوری چرا ؟

 خانه ء  آباد  دارم  آن   طرف   هم   بی گمان

می نپرسم  پس  که  آبادی  و  معموری  چرا؟

اشک  هایم   غنچه ء  لبخند  را   بشگفته  کرد

 در  چنین  باغی  دگر  بیهوده  مخموری چرا؟

شکیبا شمیم

ترسیم ِ دل

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : پنجشنبه ۱۲ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۳ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

ترسیم دل

 ۶۷ الف

دل گد و گدی دارد ،  تنظیم کنم دل را

 پاکش کنم و از نو ، ترسیم  کنم دل را

 گر بی ادبی کرده ، مالش بدهم گوشش

گر رسم ادب دارد ،   تکریم کنم دل را

گر ریخته خونش را ، پرسم که چرا باید؟

 گر خون کسی خورده ، تحریم کنم دل را

گر برده دلی از کس ، پرسم چه به جا داده ؟

 بستانده کس ار او را ،  تسلیم  کنم دل را

 گمراه  اگر  گشته  ،  راهش   بنمایانم

 گر راست رود ره را ،  تعظیم  کنم دل را

 گر قصد گنه   دارد ،  شلاق زنم او را

 گر رفته ز سر فهمش تفهیم کنم دل را

گر عشق یکی دارد ، صد بوسه زنم دستش

 گر رفته پی چندی ،  تقسیم کنم دل را

ای عشق دلم خواهی ؟ ، فکری بکن از بهرش

 خواهی اگر این خانه ، تسنیم کنم دل را

 یارب تو چه فرمایی ؟ ، با دل چه کنم باید!

 حکمی بکن و من هم ، تقدیم کنم دل را 

شکیبا شمیم

۲۰۱۸

دل و من

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه  ۷ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۸ سپتامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

دل و من

۶۵ الف

باز طوفانی شدم  سر  بر  هوا

پر هیاهو ، پر غریو  و  پر صدا

رعد در آنجا کند  با   ابر   جنگ

 سبزه سر بیرون کشددر هرکجا

 باز با  خود  می شوم  نا آشنا

 باز با من  می شود  او  آشنا

باز کوه  نور  می  خندد  بلند

 باز هم آن عنکبوت  و آن حرا

دل مگر یونس و من ماهی بدم

در دهانم رفت  با  دست خدا

هیچ جایی نیست کو من نیستم

هیچ جایی نیست دور از مدعا

دل مگر یوسف و من چاهش بدم

تشنگی لب های خشکم کرد وا

 دل مگر موسی و من ایمن بدم

او چو خود من شد بگفتم لن ترا

در تموز این چشم ها را یخ زده

 آفتابا   باز    کن   آغوش  را

شکیبا شمیم

  ۲۰۱۸

پیام تبریکی محترمه شکیبا شمیم

تاریخ نشر : پنجشنبه ۵ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۶ سپتامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

پیام تبریکی محترمه شکیبا شمیم

با درود و تهنیت

در قدم نخست هفدهمین بهارنشراتی سایت وزین ۲۴ ساعت را سبز و معطر می خواهم .

برای هر یک از دست اندرکاران این صفحه و به خصوص جناب قیوم بشیر هروی که زحمات زیادی را در راه غنای زبان و فرهنگ ما متحمل می شوند موفقیت های بی منتها تمنا دارم .

از دیدگاه من کاستی ای وجود ندارد،  احتمالا علت سر نزدن علاقمندان به حد کافی نگارش دیدگاه با درج آدرس الکترونیکی باشد . چه خوب است اگر ممکن باشد تنها یکبار جهت ثبت شدن نوشتن ایمیل آدرس کافی باشد و هر بار نیاز به تکرار آن نباشد .

رستگار باشید

شکیبا شمیم

مجذوب یار

تاریخ نشر : شنبه ۲۴  سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۴ سپتامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

مجذوب یار

۶۴ الف

می شود  محبوب  خود سازی  مرا ؟   

 بنده ء بس  خوب  خود  سازی مرا

 می شود لشکر کشی ، فتحم کنی ؟  

غالبم : ، مغلوب  خود   سازی  مرا

می شود نصبم کنی بر لوح عشق ؟  

می شود منصوب خود سازی مرا ؟

می شود یک دم  طلبگارم  شوی ؟

دلبر  مطلوب   خود   سازی  مرا ؟

می شود جزبم  کنی سر تا  به پا ؟

یک سره مجذوب  خود سازی مرا ؟

شادم   از   این  با   حیا   لرزیدنم

در عرق مرطوب  خود سازی مرا ؟

می شود کتبم  کنی در  دفترت ؟  

کاتبم : ، مکتوب  خو د  سازی مرا

     درد عشقت جا دهی   در  قلب من ؟     

عاشق محجوب  خود   سازی  مرا

من  چه  آبادم   خرابت   گر شوم

هم زنی مخروب  خود  سازی مرا ؟

می شود در خویش  تقسیمم  کنی ؟

این چنین مضروب  خود  سازی مرا ؟

  دل ز من گیری و بی دل  سازی ام ؟    

تا فقط  معیوب  خود سازی مرا

 شکیبا شمیم

ناتوان

تاریخ نشر : چهارشنبه ۲۱ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی –۱۱ سپتامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

ناتوان

 ۶۳ الف

     ناتوانم   کرد    آخر   این    توانایی   ،   خدا   

 باز  نادانم   کن   و    برگیر    دانایی ،  خدا

 هیچ   کس  آگه  نشد  از  راز   تنهایی ِ  من

 عالمی پیچیده در یک  لحظه  تنهایی  ، خدا

 راه بنمایم  که  تا  تکلیف  من  روشن  شود

من مسلمانم، یهودم  یا که  ترسایی  ؟ ، خدا

 حرف ها یادم  دهی و  ساکتم  سازی  چرا ؟ 

 یا که مثل من تو هم ترسی ز  رسوایی ، خدا

 چیست این ؟ عشق است یا دیوانه گی یا ساده گی

  شور باشد یا که شیرین است شیدایی ؟، خدا

 ای   تراوشگر  صدف از   بحر  بیرون ریخته

 ای نوازشگر بده  صبر و  شکیبایی    ، خدا

 آدمی مخلوق  نا شکر است  در  جنت مبر

  حیف آن زیبایی و حسن  و فریبایی ، خدا

شکیبا شمیم

 ۲۰۱۷

آلمان

امید

تاریخ نشر : جمعه ۹ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۳۰ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

امید

 ۶۲ الف

 هوایی  کرده  ما   را   آرزو   های   دل   شیدا

 که آسان نیست آنی را که دل خواهد  کنم پیدا

 به امیدی که در  خوابم  بیاید  دیده  می بندم

 به امیدی که  فردا می رسد  او  می کنم فردا

 از این دیوانه گی هایم فقط دل می شود اگه

 نفس اندر نفس پیش دل خود می شوم رسوا

به امیدی که در جمع است پیوندم به جمعیت

به امیدی که تنها است هر دم می شوم  تنها

 کماکان پیر گشتم من به این امروز  و فردایم

 مگر   امید  هم  حالم  کند   زیبا  تر  از زیبا

 چه  انبار  قشنگی  از  گلابی  های  احساسم

که بیرون می رود کرباس دل را می کند دیبا

 مگر سنگم که کوه از من دلش هرگز نمی گیرد ؟

 مگر موجم که با من رنگ دیگر می شود دریا ؟

 میان زندگی و مرگ ره پیمودن آسان نیست

 که بر سر می خورد کفگیر ها تا می شود حلوا

 کنار بسترم گل های خوشبو  پهن می سازم

 به امیدی که چون عطر است دلبر در دل گل ها .

شکیبا شمیم

مظلومیت زن

تاریخ نشر : شنبه ۳ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۴ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

مظلومیت زن

۶۱ الف

 ما زن هستیم و جهان هم ناز دارد بهر ما

 آخرین  آهسته  رفتن   ساز  دارد  بهر ما

     زیر پای ما بهشت است و سر ما در تنور   

 دود آتش  چار سو   پرواز   دارد  بهر ما

   روز ما با محنت وخواری و غم شب می شود 

 بی سر انجام و سر آغاز است رنج زندگی

 در هر  آن  انجام  یک  آغاز  دارد بهر ما

 سوژه ء حسرت به شعر شاعران هستیم و بس

زندگی آهنگ  غم  را  ساز  دارد   بهر ما

شکیبا شمیم

دلِ بیسواد

تاریخ نشر : سه شنبه ۳۰ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۰ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

دل بیسواد

۶۰ الف

خواب شو ای دل که تنها این هنر باشد ترا

 رو گنه  کن  عاقبت  کنج  سقر  باشد  ترا

بیش گفتم کم شنیدی  طفل بازیگوش من

 سنگ خواهد خورد بر  فرقت خبر باشد ترا

 هر چه را من می نویسم در خفا  می خوانی اش

 راست گو آخر چه اندیشه  به سر باشد ترا

خوب میدانم کجا هر نیمه ء شب می روی

 خوب می دانم  که حال ِ  در بدر باشد ترا

اصلا از  تو  انتظارم  نیست  تا بهتر شوی

 آب نندازم به  پشتت  گر سفر  باشد  ترا

 هست و بودم را گرفتی هست و بودت کرده یی

 کاش اما یک الف  هم  در جگر  باشد ترا

کی زنی سنگی  دگر  تو  خانه ء  زنبور را

هوش گر بر  معنی ِ حرف   پدر  باشد ترا

 لایق ِ من نیستی یا  لایقت    من  نیستم

 چشم کورت را چه گویم  گوش کر باشد ترا

شکیبا شمیم

 ۲۰۱۷

خواب رفته آفتاب

تاریخ نشر : جمعه ۲۶  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۶ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا 

خواب رفته آفتاب

۵۹ الف

 روزگارا  خسته  یی ،  خسته یی  از   جان ما

    خون  آدم  می چکد  ، از  سر انگشتان ما

 بد تر از بوزینه ها ،  بد تر  از گاو   و  خریم  

  جای اشکی سنگ  ها  ، بر  سر  مژگان  ما

های  مردم   نیستیم   ،   نیستیم  آدم  دگر!  

   لشکر  ابلیس  شد  ،  سخت  بر فرمان  ما

 طفل  دنیا  نامده  ،  سر بریده  شد  ،  خدا  

  سنگ   بار  از   آسمان،   زود کن  پایان ما

 گندم  بریان  شده   ،  در  میان  تابه   ایم

دود می خیزد  ز دل  ، دود  از  چشمان ما

 من که هم جنسم به این ، وحشیان سنگدل

شرمم آید از  خودم  ،  شرمم   از  ایمان ما

 خشک شد  آب دهن  ، شعله خیزد  از گلو

   خواب  رفته  آفتاب ، تیره  شد   اذهان ما

شکیبا شمیم

 ۲۰۱۷

این همه بدگمان چرا؟

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا   

این همه بدگمان چرا؟

۵۸ الف

 دور مبر خدای  را ، دست بر  آسمان  چرا ؟

دل بگذار  اینقدر  ،  آبله د ر   زبان   چرا  ؟

 شاخه شکست گل دگر ، کوچ  ز  باغ برکند

 بلبل خوش سرای او ،  راز دلت  بیان چرا ؟

 عشق به خاک افگند ،   شعله ء  آفتاب را

روح چو درمکان رسد، جسم به   لامکان چرا ؟

 خنده به ترس میزند ، کودک خوش  خیال ما

 بیم ز پا در آورد ،  پیر چرا   ؟  جوان چرا ؟

گر که نشد سیاه شب،  ماه چه  ناز داشتی

 ! اشک بهار می چکد، بر  دو رخ ِ خزان چرا ؟

 از چه زنند تا سحر ، دست به روی و دیده تر

 منکه ندیده دانمش،  این همه  بدگمان  چرا ؟

 دست برم به کار تا ، آب ز چاه  بر کشم

 این دل و این خدای من ، دلو به ریسمان چرا ؟

ذره به ذره مو به مو ،نقش نمود حکمتی

 خواب چرا گذاری اش ، گنج چنین نهان چرا ؟

 ابر سیاه میکند ،  چهره ء  هر ستاره  را

 ابرمبار روی خوش ، بر همه گی عیان چرا ؟

در بزن انتظار کن ، است  و  باز  میکند

 نیست شکی به لطف او ، دلهره در میان چرا ؟

 تخم بکار و آب ده ، سفره  فراختر شود

 زر چو به زیر پا بود ، حلقه ز هر دکان چرا ؟

شکیبا شمیم

۱۰ جولای ۲۰۱۷

روح کجا بدن کجا

تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۷  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۷ اگست  ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

روح کجا بدن کجا

۵۷ الف

بحر تویی و  دشت من ، آب کجا و من کجا

آن ز تو این  ز من عجب ، روح کجا بدن کجا

خاک من است آنطرف، جامهء من به اینطرف

 صبر کن ای اجل ببین  ، گور کجا  کفن کجا

 طاقت بی مجال  من ،  تنگ نموده پیرهن

 گاج کجا  و ای  خد ا ،  دکمه ء  پیرهن کجا

 کوره چو داغ میشود ،  تخم  سپند می پرد

 آتش جنگ شعله   زد ، اهل کجا وطن کجا

قتل به عام کرده را ، حکم به خاص میشود

 عام فتاده بی سر  و  ، دار کجا  رسن کجا

 اشک چو بی قرار شد ، طعنه رقیب میزند

 گریه ء بی ادب کجا ، خنده ء اهریمن کجا

 حرف ز لب پریده را  ، باز  نیاوری  به کف

نقطه به نقطه گویدش، عقل کجا سخن کجا

 داس ز ریشه میکشد، سبزه ء خوش جمال را

 عشق به خاک میشود ، مرد کجا و زن کجا

 صبح سپیده میرود ،  شام سیاه می رسد

 خانه ء  باغبان  کجا ،  شاخه ء یاسمن کجا

شکیبا شمیم

۱۰ جولای ۲۰۲۷

تردید

تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۰ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۳۱  جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

تردید

۵۶ الف

 شمس در آیینه ء  خود دید  یک  درویش  را

گفت آیا شمس میبینم و یا خود  خویش  را ؟

 شمس  اگر  باشد  نگنجد  اندرین  آیینه  او

 من اگرباشم چه سازد عشق  خیراندیش را ؟

 شمس  اگر  باشد  نتابد  اینقدر   پر نور  او

 من اگر باشم ز دستش داده دیگر کیش  را

شمس اگر باشد بخوابد شب و تاریکی شود

 من  اگر باشم به  فردا  می کشانم  پیش را

 شمس اگرباشد چرا کم یابمش در روی خود

 من  اگر باشم به کم قسمت نمایم بیش را

 دست بر آیینه  بنهاد و دلش  را  سرد  دید

 دست بردل بردوگفتا وای وای این ریش را

شکیبا شمیم

بی قرار

تاریخ نشر : دوشنبه ۸ اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۹  جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

بی قرار

۵۵ الف

 یارب به چشم رستم  رز  خواب  کن  مرا

در   بازوان   عاشق    او   آب   کن  مرا

 فرزند  ناخلف   شده ام  عشق   می کشم

چشمت  ببند  بر من  و  سهراب  کن  مرا

در آسمان  آبی ِ  تو   یک   ستاره  چیست

 لطفی  بکن به  بنده  و  مهتاب  کن  مرا

 دیگر قرار  در دل  این   بی قرار  نیست

 چاهی  بکن  ز حوصله پرتاب  کن  مرا

 پندم   دهند    و   هیچ   ندانند   از  دلم

 ای غم  بلند تر شو  و محراب   کن مرا

 من نقشی از جفای زمانم به رنگ سرخ

در چارچوب  خاطره ات   قاب   کن مرا

خار وخس وغروربه هم خورده بی رقم

ای  ابر  تیره   آمده   سیلاب   کن  مرا

شکیبا شمیم

در طلبِ تو

تاریخ نشر : سه شنبه ۲  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۳ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 در طلب تو

۵۴ الف  

( تومرا جان وجهانی، چه کنم جان وجهان را )

که ترا  دارم  و از یاد  برم  جان   و جهان  را

تو همینی   که  ز  شعر  تو   تراشیده  دل  من

که همین خواهم و دیگر چه کنم فکر  همان را

 تو زمینی  که زمان  در دل  خود  حبس نماید

 و منم خاک  زمینی  که  فرو  برده  زمان  را

 تو  بهاری  که  ز  پاییز   خبر    هیچ   ندارد 

و  منم  قامت  سروی   که  بخندیده  خزان را

 تو نهانی  که عیان   رنگ بگیرد ز  وجودت

که  شود   از  تو هویدا  و  کشد آه  نهان  را

 توغزل هستی و آرامش هر نقطه به چشمت

 که چه  وجدیسیت ندانی  ز تو آوای فغان را

 تو  صدایی  تو هجایی  تو  کمالی تو جمالی

 که نه رنگ است ونه رو است بدون  تو بیان را

 تو عجب هستی و عمریست منم   در طلب تو

 که همی پیر کنم  از طربت  عشق جوان  را

 تو کلیدی  که  به   هر قفل  رسی باز  نمایی

 و منم  آن در قفلی  که برد  از تو  گمان  را

تو  یقینی   که  کهن  از کفنت   جامه  بدوزد

و من آن  تلخی مردن که فرو بسته  دهان  را

تو تسلا ،  تو   تولا  ،  تو مبرا ،  تو  مجزا

و من آن  قامت  تیری که کمر بسته کمان را

تو سلامی که ز هر حرف  تو اندیشه  بخیزد

ومن آن  قاشق  شهدی که  شیرین کرده زبان را

 تو جنونی که ترا سنگ به هر کوچه  بجوید

 ومن آن عشق  فزونی که ز تو برده  امان را

 تو نسیمی، تو شمیمی ، تو جدیدی، تو قدیمی

 که تنم پر شده از تو ، چه کشم  منت جان را

شکیبا شمیم

محبوبه

تاریخ نشر : شنبه ۳۰  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۰ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

محبوبه

۵۳ الف

 محبوبه  تشنه  است ،  خدا ؛ آب کن مرا

 شب نیمه است در نگهش خواب کن مرا

 او ذوق عشق  دارد و آتش خرد به جان

آتش  بساز سرکش  و بی  تاب  کن  مرا

در بحر شعر چون صدفی  ته  نشسته او

لطفی   بکن   و  گوهر  نایاب   کن  مرا

محبوبه  باغ  آمده  و   گل   دلش   شده

اندر  فراز  شاخچه   شاداب   کن   مرا

یارب  که چشم  اوست  چو  آبیِ آسمان

درگوشه اش چو چارده مهتاب کن مرا

شکیبا شمیم

رسمِ دیروز

تاریخ نشر : دوشنبه ۲۵  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۵ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

رسم دیروز

۵۲ الف  

 ای آفتاب  عشق   بیا    آب   کن  مرا

نیلوفری به گوشه ء  مرداب  کن  مرا

 شاعرشوو زدیده ء من ی ک غزل  بساز

 معنی بریز از  سخنت  ناب  کن   مرا

 گاهی به روی صحنه ء احساس  زندگی

آهنگ‌ ساز از من و  بی تاب کن   مرا

 لالایی ای به  وزن  شقایق بساز  نرم

 اندر فراز شاخچه  اش خواب کن مرا

 پنهان مساز  گرمیء احساس بوسه را

 پنهان  اگر ز  ناز  شدم  یاب  کن  مرا

ای   آسمان  ز  ابر  بگو قصه  های تر

 در بال های  شب  پره  مهتاب کن مرا

 دیروز روی صفحه گلی رسم کرده ام

رنگ   بهار  آور و  شاداب     کن مرا

شکیبا شمیم

گروگان

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۱  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۱ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 گروگان

۵۱ الف  

عشق هر چه جستم بدیدم آن بالا

 هر چه پیدا شد  همچنان بالا

 با همین  ماندم  و  همین بالا

با همان  رفتم  و  همان   بالا

 من و یک در گرفته دل در من

دود   آهش   در  آسمان  بالا

 هر قدر آب  می زنم  رویش

 باز   آتش  به  کهکشان  بالا

دل گروگان   عشق  تا  کردم

 تن زمین ماند رفت جان بالا

 حاصلش نیست غیر  زیبایی

 زین  سبب  قدر باغبان  بالا

 رایگان  را  مگیر  از  بازار

 قیمت  هر چه   رایگان  بالا

شکیبا شمیم

پیداست خدا

تاریخ نشر : یکشنبه ۱۷  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۷ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

پیداست خدا

۵۰ الف

 آسمان گفت  به  خورشید که  بالاست خدا

 موج با  آب  بگفتا  که  به   دریاست  خدا

زشت رو گفت به آیینه که زشت است خدا

ماهرو گفت  که  مه  پیکر  و زیباست خدا

 شاعری گفت خدا یک غزلی است  وزین

 نقش  آورد   نقاشی   که   فریبا ست  خدا

 نی نوازآمد ومی گفت خدا  در نی  اوست

 صحنه ساز آمد و گفتا  که  تماشاست خدا

 دخترک  گفت  خدا   دخترکی  است سپید

مادرش  قهر شد  و  گفت  مصفا ست  خدا

 دخترک  گفت  به  زیر لب  خود  بی آواز

 فکرکردم که چو من، چون تو وچون ماست خدا

کودکی   گفت  خدا  خوبترین  بازیچه ست

 پدرش  زد  به   سر او  که   مبراست خدا

کودک حیرت زده  معنی  مبرا  می جست

 با خودش گفت ندانم که چه معناست خدا ؟

 یادم  آمد   که   پریروز    دلم   می ترکید

 شب شد و چشم ببستم که به فرداست خدا

رفت   فردای  پریروز  ،  و می گویم  باز

که فقط یک شب دیگر و همین جاست خدا

 عارفی  گفت  که رفتم  ز خود  و یافتمش

 من به  خود آمده دیدم  که چه پیداست خدا

شکیبا شمیم

۲۰۱۸

شعرِ نبودن ها

تاریخ نشر : جمعه ۱۵  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

شعرِ نبودن ها

نه موجی   است   دریا  را  نه  اوجی  است   بالا را

 نه شیدایی ست شیدا را نه  رسوایی ست  رسوا را

 نمک شیرین، شکر شور است ، شوری نیست در شیرین

نه تنها   است   فرهاد   و نه   فرهادیست   تنها را

نه خون از دل چکد دیگر که خود دل خون مکد در بر  

 نه داغی است در لاله ، نه سرخی است صحرا ر ا 

نه پیدا  میشود     پنها ن    نه پنهان  میشود  پیدا

نه خوفی  است  پنهان   را  نه بیمی  است پیدا را

نه آتش   شعله   خیزاند   نه  باران    آب  ریزاند

نه اشکی است در چشم  و نه  نوری  است بینا را

شکیبا شمیم

التماس

تاریخ نشر : سه شنبه ۱۲  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

التماس

۴۷ الف

 می شود  ناز کنی دست  زنی  روی مرا

می شود رسم کنی  طاق  دو  ابروی مرا

می شود  سرد  کنی  قهر مرا  خشم مرا

 می شود  نرم کنی  خلق  مرا خوی مرا

 می شود   مست  کنی  آتش  بیداد  مرا

می شود بوس کنی  چشم سخنگوی مرا

 می شود رام کنی  آهوی  بد مست مرا

می شود عطر زنی سنبل   گیسوی مرا

شکیبا شمیم

تپیدن

تاریخ نشر : جمعه ۸  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۲۸ جون ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

تپیدن

۴۶ الف

 رسیدم تا خدا امشب ، چه  گویم   زین رسیدن ها

 چه گویم از سکوت شب ، وزان پر ذوق دیدن ها

 هجوم عشق   را  دیدم   خیال   محشرش   کردم

 که در هر گوشه در  خاکی ، دلی بود و تپیدن ها

 جلایی بود در  باطن  ،  که در  ظاهر نمی گنجد

لباس کینه بود و من ،  در  آهنگ    کشیدن  ها

  به موج مست گیسویم ، نه چادر بود و دستاری

 و انگشتان  او  بود  و ،  به امواجش دویدن ها  

 چه آغوشی که از گرمی ، عرق می ریخت از برگی

 گلاب از شرم می پیچید ، در جوش چکیدن ها

 به کفرم  سنگ  میکوبند ، گر  گویم  دگر حرفی

 خودم  دانم  و او داند ،  ز مروارید   چیدن  ها

 دریغا  گر  بمانم  من  ،   میان   بستر    گرمم

و از  یادم  بردم  فردا  ، هوای   این  پریدن  ها

شکیبا شمیم