۲۴ ساعت

05 فوریه
۱ دیدگاه

مرز روشن آزادگی

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : چهارشنبه ۱۷ دلو  ( بهمن ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵  فبروری   ۲۰۲۵   میلادی – ملبورن استرالیا

مرز روشن آزادگی

چه شکوه‌ای کنی از زن‌ستیز چخماقی

و نقطه‌چین خموشی بود، و الباقی

سرود قدرت عشق  است   خلقت حوّا

در این غزل  نتوان  یافت   بیت  الحاقی

کنون که معنی  لاغر   نهفته در  صورت

و بی‌قواره‌ ترین   لفظ  می‌کند   چاقی

سخن‌ شناس  ادب‌  آشنا  کند   انشاد

به طرز  تازه  کنون  نو  سرود  اخلاقی

عمل‌گرایی یک نسلمی‌شودسیلاب،

گذار نقطه بر این سطرسُستنطّاقی

نگاه کن   که  چسان    آسمان  تندرزا

کشیده خشم‌ترین  ابر  های  شلاّقی

هوای تازه‌ی ییلاق باد سرد  و زمخت،

نوشته بود به دیوار  شهر ،  قشلاقی

…و چشمه‌ها همه گِل باد و ‌چشم‌ ها گریان

شکستهساغر و آشفته  جاودان ساقی!

ز    مرز   روشن     آزادگی  و   آزادی

گذر نمود  ستم‌ خوی   خیره  قاچاقی

اسیر واهمه گردید عقل   دور اندیش؛

و پر کشید شکوفا شهود ا‌ِشراقی

« رسید مژده   که  ایام غم نخواهد ماند »

و ز مهریر به  پایان  رسد   و‌ زلاّقی

«چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند»

و نام زنده‌ دلان است جاودان باقی

دکتور عبدالغفور آرزو
هانوفر
۲۹ جدی ۱۴۰۳ خورشیدی
۱۸ جنوری ۲۰۲۵ میلادی
31 ژانویه
۱ دیدگاه

بزنگاهِ ظرافت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۱۲ دلو  ( بهمن ) ۱۴۰۳  خورشیدی  ۳۱  جنوری   ۲۰۲۵   میلادی – ملبورن استرالیا

 

بزنگاهِ ظرافت

در گذارِ زندگی  پیوسته  دانشجو  منم

نشئه‌ی سرو‌آشنا و نغمه‌ی کوکو منم

واپسین  آهنگ تنهایی  بود آوای  مرگ

موج  دریا  پرور و  آیینه‌   دارِ   قو   منم

حلقه‌ی توفان‌ ستیز پنگوئن‌ ها را ببین

محو حیرت‌خانه‌ی رقصِ فلامینگو منم

آه من تا هم‌نوایی کرد با او شد سرود

در چمن‌ زار خدا ای  شعر  تر آهو منم

می‌کشد  مرزِ  تمایز  را  نگاهِ  احولش

های ای وارستگانِ رسته از خود، او منم

موی گردد مویه‌هایی قطره‌ی دریاخروش،

در    بزنگاهِ   ظرافت  مستی آمو‌ منم

صوفی دل در سماع بی‌خودی شد سُتره‌خو

چرخه‌ی مستانه را چرخُشت اِلاّهو منم

بر فراسوی فراسو می‌سراید سرمدی:

مستی نستوه هستی‌ پرورِ هر سو منم

دکتور عبدالغفور آرزو

هانوفر

۸ دلو (بهمن) ۱۴۰۳ خورشیدی

۲۷ جنوری ۲۰۲۵میلادی

10 ژانویه
۱ دیدگاه

اشکِ تحیّر

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : جمعه ۲۱  جدی  ( دی) ۱۴۰۳  خورشیدی  –۱۰  جنوری   ۲۰۲۵   میلادی – ملبورن – استرالیا

اشکِ تحیّر

موج   مجنون   بید  زلفش تا غزل ‌پرور شود

ساحل  اندیشه  دریایی   پر  از  گوهر شود

با تبسم ‌های مستش ققنس  مستی ‌سرود

با  خمارِ آفرینش   خاک  و   خاکستر  شود

از خرامش خیره گردد دیده‌ی دلداده هان!

خنده از  اشکِ تحیّر  چامه گردد  ، تر شود

از  فراسوی   حقیقت  تا   فرودستِ  مجاز

عجز    اعجاز   ‌آورم   رندِ    پیام‌  آور   شود

در مقام  بی ‌نیازی    دل  کند  مستانه  ناز

ای نیایش! نشئه‌ی مستان دعا گستر  شود

تا دعا  گیرد  به  آهنگِ   اجابت   رنگ   نور

روشن‌افزای  فراسو   چهره‌ی  مادر  شود

در مقامِ زن‌ ستایی  واژه گردد هاج  و  واج

طبع  و قّادم   غریوی   عالمِ    دیگر   شود

حشر معنا را  به طرز  تازه   انشا  می‌کنم

جنبشِ  آرایه  ‌ها   آیینه‌ی    محشر   شود

تا   تلاطم   می ‌کند   امواج  الهام   ‌آفرین

ساحلِ اندیشه  دریایی پُر از  گوهر شود

دکتور عبدالغفور آرزو

هانوفر

۵ جنوری ۲۰۲۵ میلادی

۱۶ جدی ۱۴۰۳ خورشیدی

30 نوامبر
۱ دیدگاه

پی‌نوشت درد‌آوا

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه   ۱۰ قوس (آذر) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا

    پی‌نوشت درد‌آوا

 

…دو باره نی‌لبکش را نهاد و آه کشید

نگاه شعر  ترش  واژه  واژه راه کشید

و با چکیدن  یک قطره اشک خون‌آلود

به بوم باور   دلدادگان    نگاه    کشید

و    سرنوشت     مرا  با  تموجِ  زلفش

به ذوق خامه‌ی خورشیدی اش سیاه کشید

به طرز خانه‌  برانداز و  خانه‌بردوشی

و ر  وزگار  مرا  خسته   و  تباه کشید

‌پیاده‌  ها همه   با پی‌نوشت   درد‌آوا،

به متن تخته‌ی شطرنج مرگ شاه کشید

فتاده بود به  هر گوشه  پیکرِ بی‌سر

از آن دقیقه  سرافراز  بی‌کلاه کشید

به سنگ  گور گریبان  ‌دریده‌ی مغفور

به جای تکّه‌ی  نانی گل و‌ گیاه کشید

ز  سنگ   خاره   تراشید   پیکرِ   تزویر

و هاله‌ی   غضب ‌آلود   پُر گناه کشید

… و گُر گرفته ‌ترین بغض آسمان ترکید

دو باره  نی‌لبکش  را نهاد و آه کشید  

 

               دکتور عبدالغفور آرزو

                        هانوفر

            ۲۸ نوامبر ۲۰۲۴ میلادی

       ۸ قوس (آذر) ۱۴۰۳ خورشیدی

10 نوامبر
۱ دیدگاه

ترناله‌ی اندوه

هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : یکشنبه   ۲۰ عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۰  نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

      ترناله‌ی اندوه

 

پیرانه  ‌سر آواره   ‌ترینم‌   چه  توان  کرد

نفرین ‌شده‌‌ی روی زمینم چه  توان  کرد

از کلک  سلیمانی  طبعم  نچکد   عشق

بر حلقه‌ی  آشفته‌  نگینم  چه توان  کرد

نجوای غریبانه‌ی دل می‌چکد‌  از  چشم

با همهمه‌ی  درد  قرینم  چه توان کرد

گم‌گشته درین خطّه‌ی عریان‌شده ماییم

بی‌تابی  آوای  حزینم   چه  توان  کرد

با یاد  هری  هم‌ نفس   عرش   برینم

ای خاک سیه‌چرده، چنینم چه توان کرد

غلتان شده  در دیده‌ی من دبدبه‌ی دل

ای خواجه! درین مرتبه اینم چه توان کرد

در نی‌لبکِ  ناله‌ی  من  قونیه زد هو

از مصطبه‌ی بلخ گزینم چه توان کرد

تا غزنه‌ی روحم شده مجذوب سنایی

وارسته‌ی خم‌خانه‌نشینم چه توان کرد

در چرخه‌ی مجبور مخیّر شده مخمور

ای نشئه‌ی مشهور! همینم چه توان کرد

دلتنگ‌ ترین چامه‌ی چشم ترم ای دوست

ترناله‌ی  اندوه  زمینم  چه  توان کرد

         دکتور عبدالغفور آرزو

                  آلمان

            ۹ نوامبر ۲۰۲۴ م

        ۱۹/ ۸/ ۱۴۰۳ خورشیدی

 

02 نوامبر
۱ دیدگاه

  اوج دعا

هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۱۲  عقرب  ( آبان ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲ نوامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

       

          اوجِ دعا

 

گل‌واژه‌  های باور رندان  شکفته باد

آهِ رهیده از دل   زندان،   شکفته باد

 

آزاده    در     برابر     آیینه     ایستاد

آهنگ مست آینه‌بندان  شکفته  باد

 

تا پتک کاوه کبکبه‌ی خشم  خفته است

فریاد نانموده‌ی سندان  شکفته باد

 

گُرد  آفرید همّت   سهراب‌    آزمای

گردن‌فراز فرّه‌ی  میدان  شکفته باد

 

تبخال بر لبان تو گل  کرد و خوار شد

ترواژه‌های نکهت خندان  شکفته باد

 

با وجد عارفانه‌ت رین لحظه‌ی وصال

نقش خرد‌مزاجی وجدان شکفته باد

 

شعری که موج حادثه را سر  کشیده است

با سرکشی معنی‌پسندان شکفته باد

 

مستانه تا به اوج دعا   پر کشید دل:

الطاف بی‌کرانه‌ی یزدان شکفته باد

 

         دکتور عبدالغفور آرزوی
                     المان
         ۲۷ اکتبر ۲۰۲۴  میلادی
        ۶ عقرب ۱۴۰۳ خورشیدی
12 اکتبر
۱ دیدگاه

سرود مست طبیعت

( هفدهمین سال نشراتی )

تاریخ نشر : شنبه ۲۱ میزان  ( مهر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۲ اکتوبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

 سرود مست طبیعت

 

… و از تموز گذشتیم و باز شد رنگین

سرود مست طبیعت چه ناز شد  رنگین

نیاز  ناز   ترا  می‌ کشم   یگانه   ‌ترین

سکوت  جلوه‌ی  آوا ‌نواز  شد  رنگین

شکوه  خِش‌ خِش  پاییز را  کنم تفسیر

هزار   آینه  راز و  نیاز  شد   رنگین

نشیده‌   نشئه‌ ی  عریانی   انالحق  شد

و سربدارترین  مست راز شد  رنگین

سبوی سجده کشد تا جبین دل بر دوش

سرشک ناله به  ذوقِ  نماز شد رنگین

تلوتلوخُورَد آهنگ بی‌خودی ای دوست

ازین  نشیب شب ‌افرا فراز شد  رنگین

دمی که  پرده ‌دری  کرد نازنین ‌ نازی

زجنب و جوش حقیقت مجاز شد رنگین

بیار  نی  ‌ لبکم   را  سپیده  ‌دم  سر زد

سماع  مثنوی  سوز و ساز شد رنگین

چنان ز طور طبیعت چکامه‌‌ چین گشتم

که طرز  بیدل  معنی‌ طراز شد رنگین

رباب می‌زد و بی‌تاب بود و می‌خندید:

سرود مست طبیعت چه ناز شد رنگین

            دکتور عبدالغفور آرزو

                    هانوفر

          ۲ اکتوبر ۲۰۲۴ میلادی

       ۱۱ میزان ۱۴۰۳ خورشیدی

 

 

15 سپتامبر
۱ دیدگاه

سروِ ادب‌ بر دوش

تاریخ نشر : یکشنبه ۲۵ سنبله ( شهریور ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۵ سپتامبر   ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

دوستان صاحبدل

چند ماه پیش دوست فرهیخته‌ای با مهرورزی از من خواست به آهنگ یکی از غزل‌های شادروان مولانا محمد سلیم طغرا غزلی بسرایم. به پاسخ آن دوست گفتم: نمی‌توانم آگاهانه شعر بسرایم. البته اگر روزگاری ناخواسته شرار طبع من در آن حال و هوا زبانه کشید، بازتاب می‌دهم.

اینک حس می‌کنم «سروِ ادب ‌بردوش» در آن حال و هواست. اگر چنین باشد زهی خوشی! خواست آن دوست فرهیخته بی‌ پاسخ نمانده است :

سروِ ادب‌ بر دوش

 

به سقف خانه‌ی شیرین اگر باشی ستون بهتر

شکوه  کو‌ه‌ کن پیچیده‌ تر  در بیستون  بهتر

در آن  بزمی که آهنگِ  محبت لاف می‌بافد

عبور  از آتشِ  اسطوره‌  سازِ   آزمون  بهتر

تحجّر  جرئت‌ افزای   جنایت  گشت  بی‌ پروا

سرودِ  آفرینش تازه  سازد کاف  و نون بهتر

چنان  عقلِ سیاسی خیره‌ خو گردید در عالم،

به بوم  زندگانی  جاودان  رنگِ جنون  بهتر

مدارا  در مدارِ  بی‌  مروّت   دار   می‌گردد

درین دوّار چرخِ نامرادی خشم  و خون بهتر

اگر  آزاده  الکن  گردد   و  آزادگی  خاموش

زبانِ  شاعرِ   تندر  نوا   گردد  زبون   بهتر

بیاور  نی‌لبک را دیده و  دل گشت توفانی

سرودِ  ساحلِ   دلتنگیِ  فانوس‌ گون  بهتر

خروش  روشنی‌ بخشِ تو ای سروِ ادب‌بردوش

درین کولاک‌ فصلِ تیره گردد رهنمون بهتر

کشد خمیازه‌ی  آشفتگی امشب خرد ای دوست

کشم از ‌پرده‌ی  عشّاق آهنگی  برون بهتر:

به تلخی می‌نوازم  نغمه‌ی شیرین‌ تر از شیرین

شکوه کو‌ه‌کن  پیچیده‌ تر در  بیستون بهتر

هانوور

بامداد

۱۵ سپتامبر ۲۰۲۴ میلادی

۲۵ سنبله (شهریور) ۱۴۰۳ خورشیدی 

                                                      

 

28 جولای
۱ دیدگاه

از فراسوی فراسوی فراسو

تاریخ نشر : یکشنبه ۷  اسد ( مرداد ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۲۸ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

از فراسوی فراسوی فراسو

می‌توانی  غزل   ناب  خد ا   را   بفرستی؟

با درود  دل  دیوانه    دعا   را   بفرستی؟

بسرایی  سخنِ   آینه    با    موج     تحیّر

…و تَرَک‌ خورده‌ ترین صورت ما  را بفرستی

چین پیشانی  دل  را به زبانِ   نتوان گفت

…و چروکِ  نفسِ خسته ‌نوا را بفرستی

در سراپرده‌ی بی‌همهمه‌ی سرد ‌‌خموشی

ققنسی  را  بنوازی  و هما   را  بفرستی

دل دریاشده در ساحل مستی شده مخمور

کشتیِ  باده‌ی  بی ‌باد و هوا  ر ا بفرستی

بفرستی دو سه قویی که سپیدند و سزاوار

آشنا  را  بگذاری    و  شنا   را  بفرستی

در دلِ موج برآشفته کشم همهمه‌ی عشق

برتر از ابر خروشنده   صدا  را بفرستی

نم‌نمک باور من تر شده  از اشک تبسّم

حوله‌ی نرم‌ترین مهر و وفا را بفرستی!

واژه‌ها غنچه‌ی عشق اند و لبالب‌شده از عطر

وزشِ  باده ‌ترین  با د صبا  را  بفرستی

بنویسی که چسان دل‌شده‌ی دل‌شده مست است

شرحه‌ هایِ جگرِ چامه‌  سرا را بفرستی

نقره‌گون کلک تخیّل شده از واهمه‌ی هجر

صُوَرِ سوره‌ی  رنگین   حنا را  بفرستی

با خلاف ‌آمد عادت شده مسجود ملائک

راز پنهان ‌شده‌ی  نقش حوا را  بفرستی

از فراسوی فراسوی فراسو، سحرِ خوش

می‌توانی  غزلِ   ناب  خدا را  بفرستی

دکتور عبدالغفور آرزو

هانوور

۱ اسد ۱۴۰۳ خورشیدی

۲۲ جولای ۲۰۲۴

18 جولای
۱ دیدگاه

خیابانِ خدا

تاریخ نشر : پنجشنبه ۲۸  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۱۸ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

خیابان خدا

آرزو توفنده است  و   موج  توفانش ببین

بر فراسوی  فراس  و اوج   ایمانش ببین

تشنکامی جز سرابِ باور  لغزنده نیست،

هیمه‌ی دل برفروز و هُرم حرمانش ببین

عجز را اعجاز سازد جاودان مستانه عشق

سینه‌ی  سیناترینِ  طور  عمرانش  ببین

عشقه ‌پیچان می‌دهد بر سرو آزادی  سرود

در  خیابانِ  خدا ای    ناخدا   آن  را  ببین

بر لبِ دل موج معنا می‌زند  مستانه جوش

با  نیازِ   بی ‌نیازی   ناز   عرفانش  ببین

خرقه را از بوالحسن گیرد  فقیه حنبلی

در هری آرایه‌های نقش  خرقانش ببین

با شُکوهِ ما ندارد  شِکوه  آری  نسبتی

ای خمارآلوده امشب شور عصیانش ببین

عاصی  روز   ازل   لاتقربا   را  بر نتافت

لامکان را درنورد و رنگ   امکانش ببین

با نگاه   منتظر  بیچاره   دارد  اضطراب

با جهانِ جان جانان جرأت جانش ببین

می‌نوازد ابر باران‌زای هستی‌ آفرین:

آرزو توفنده است و  موج  توفانش ببین

دکتورعبدالغفور آرزو

هانوور

05 جولای
۱ دیدگاه

گریه ی تلخ

تاریخ نشر : جمعه ۱۵  سرطان ( تیر ) ۱۴۰۳  خورشیدی – ۵ جولای ۲۰۲۴  میلادی – ملبورن – استرالیا

گریه ‌ی تلخ

آبی که  آتش   می ‌زند  اشکِ   تو  باشد  دخترم

ای اشک آتش ‌ زای  تو  فرهنگ  گوهر  پرورم

آه  تو شد  آوای   من  ،   فریاد    ناپیدای   من

دریای  بی پهنای تو ،  شد   جاری   چشمِ  ترم

ن  والقلم   ایمان   ما  ، تا  إقرأ  باشد  جان ما

ای جان   جانان   جاودان  ،  پیغمبرِ   پیغمبرم

دانش ‌ستیز  تیره‌ خو،  دین  را  مکن  بی‌ آبرو

با جهل  عریان   تو  من  ، دانش  ‌پژوهِ  کافرم

بوجهل  بانو ناپذیر ،  گردید   تکفیر  تو دیر!

ازعرش عشق آید صفیر، مؤمن‌تر ازمؤمن ترم

ای فهم تان تاریک و تنگ، مخروبه‌ی بی‌آب و رنگ

رنگین‌ترین فصلِ خدا، اورنگ و رنگِ باورم

ازچشم من صد چشمه خون، با آب و آتش شد برون

آبی که  آتش‌ می‌ زند ا شکی  تو باشد دخترم

دکتور عبدالغفور آرزوی

۴ جولای ۲۰۲۴

08 ژوئن
۱ دیدگاه

لب بربند

تاریخ نشر: شنبه ۱۹  جوزا ( خرداد ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۸ جون  ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

لب بربند

لبا لب  از غزلم   کرد  و  گفت   لب بربند

و غرق لم‌  یزلم  کرد  و   گفت   لب بربند

من ازحلاوت یک لحظه  عشق  مسرورم

عصاره‌ی  عسلم  کرد و  گفت   لب بربند

به خنده اشک مرا گفت  چشمه‌ ی خورشید

کتیبه  در  بغلم   کرد  و  گفت   لب  بربند

و در  مقام   تحیّر   تبیره‌    زن   شد  دل

غریو  بی‌  محلم  کرد  و‌  گفت  لب  بربند

مگو که دار بود راد و راد منصور  است،

اسیر کل  مکلم   کرد  و  گفت  لب  بربند

به بوم  باور  من  نا شکفته  زد  رنگی،

یقین   محتملم   کرد  و‌  گفت   لب بربند

و دست همت من  داشت  فرّ  و  فریادی

پریش و کم‌  بغلم  کرد و گفت  لب‌ بربند

مرا به  برّه‌ی روشن قسم مده ای دوست

 و خوار  در  حملم کرد و گفت لب بربند

دو دانه چید و گناهِ نکرده  شد  خرمن

شرار در  پخلم   کرد و  گفت  لب بربند

و روح‌ تازه‌ تر از  تازه  شد رواق خدا

رفیق  بی‌ خللم  کرد  و‌ گفت  لب بربند

—- ——-

نشسته بود و قلم برگرفت و کرد نگاه:

لبالب از غزلم کرد  و گفت  لب  بربند

عبدالغفور آرزو

هانوفر 

30 مارس
۱ دیدگاه

کوچه ی دل

تاریخ نشر : شنبه ۱۱ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۳۰ مارس ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا

کوچه ‌ی‌ دل

کوچه‌ی دل شده بی‌ باغ  واناری  نکفید

ناله‌ ی نی‌ لبک و بانگ  هزاری  نکفید

دگر از چرخش چرخشت نباشد  خبری

خشم  آشفته ‌ی  مستور  خماری   نکفید

بسکه  آبستن کولاک  بود بهمن   و دی

خنده‌ ی  گل ‌نفس   سبز  بهاری   نکفید

مویه  شد موی و گره در نگه  بوم افتاد

رنگ نیرنگ زد و نقش و نگاری نکفید

در شب تار و‌ سراپرده‌ی خالی از عشق

ذوق و بی‌ ذوقی  پنهان  سه‌ تاری  نکفید

سربداری که  انالحق نزند  محکوم است

آسمان  هو  نزد و حلقه‌ ی  داری  نکفید

خامه خنجرشده درپنجه‌ ی سرشارازخشم

شاهکاری   ندرخشید  و  شعاری  نکفید

همچو  پوقانه   کفد    باور  آتش  ‌افشان

در   تساهل‌  کده   آیینه‌   مداری   نکفید

باغبان خسته و پیوسته  نویسد بر خاک:

کوچه‌ی دل شده  بی ‌باغ  واناری  نکفید

عبدالغفور آرزو

هانوفر

۹ حمل (فروردین) ۱۴۰۳ خورشیدی

۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی