یادی از زنده یاد پوهاند دکتور جلال الدین صدیقی
( هفدهمین سال نشراتی )
تاریخ نشر : شنبه ۱۴ میزان ( مهر ) ۱۴۰۳ خورشیدی – ۵ اکتوبر ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – استرالیا
یادی از زنده یاد پوهاند دکتور جلال الدین صدیقی
قیوم بشیر هروی
پنجم اکتوبر ۲۰۲۴ میلادی
ملبورن – آسترالیا
در ادامه معرفی فرهنگیان سرزمین ما امروز یادی میکنیم از زنده یاد پوهاند دکتور جلال الدین صدیقی ، مؤرخ آگاه ، پژوهشگر وارسته ، روزنامه نگار توانا و مترجم نام آشنای سرزمین ما بخصوص خطهء ادب پرور هرات.
آری ! زنده یاد دکتر جلال الدین صدیقی فرزند محمد کریم خان صدیقی در سال ۱۳۱۹ خورشیدی در شهر زیبای هرات دیده بجهان گشود.
تحصیلات ابتدایی را در مکتب سلطان غیاث الدین غوری آغاز و تحصیلات ثانوی را نیز در همانجا بپایان برد و در سال ۱۳۴۱ خورشیدی بکابل رفت و شامل دانشکدهء ادبیات دانشگاه کابل شد و در سال ۱۳۴۵ سند فراغت در رشتهء خبرنگاری بدست آورد و بلافاصله بعنوان استاد در دانشکدهء علوم اجتماعی آغاز بکار نمود.
پس از سه سال تدریس برای ادامه تحصیل روانه ایران شد و در سال ۱۳۵۰ خورشیدی با کسب سند کارشناسی ارشد دوباره بوطن بازگشت ، اما شوق ادامه تحصیل یکسال بعد دوباره او را روانه تهران نمود و در سال ۱۳۵۷ مؤفق گردید تا پایان نامهء دکتورای خودرا بدست آورد و با بازگشت به کشور تا سال ۱۳۶۲ خورشیدی به تدریس ادامه داد.
البته در دانشنامه آریانا نیز در مورد تحصیلات ایشان چنین آمده :
” در ۱٩۶۶ میلادی، رشتهی ادبیات پارسی دانشگاه کابل، در ۱٩۶٩ میلادی رشتهی علوم انسانی دانشگاه عثمانی هندوستان و در ۱٩٧۵ رشتهی ادبیات فارسی دانشگاه تهران را به پایان رساند. در ۱٩٨۱ م در دانشگاه کابل به درجهی پروفیسوری رسید“.
زنده یاد صدیقی بعد ها در پست های آمر کتابخانهء مرکزی دانشگاه کابل طی سالهای ۱۳۶۲ – ۱۳۶۴ و آمر شعبهء تاریخ معاصر افغانستان در دانشکدهء علوم اجتماعی بین سالهای ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۸ خورشیدی ایفای وظیفه نمود.
زنده یاد دکتور صدیقی انسانی بود آرام و خوش برخورد که با فروتنی و تواضع در دل همه دوستانش جا گرفته بود. او سالها برای پرورش فرزندان وطنش تحقیق کرد ، پژوهش نمود و نوشت و در بخش های مختلف فرهنگی ، تاریخی و علمی پرداخت و اندوخته هایش را در خلال کتب و مقالات فراوانی بدست نشر سپرد که ذیلآ به بخشی از آنها اشاره می کنیم:
۱ – تاریخ تمدن اسلام.
۲ – افغانستان دردایره المعارف تاجیک (باهمکاری دکتور قربان بابایف) .
۳ – با سرزمین نورستان آشنا شوید.
۴ – چگونگی استیلای نظام قبیله سالاری در افغانستان.
همچنین کتب زیر مؤفق شده تا ترجمه و بدست نشر بسپارد:
۱ – تاجیکان اثر بابه جان غفوراٌف .
۲ – افغانستان در سال های بیست و سی قرن بیستم.
۳ – تذکره التواریخ عبدالله کابلی اثر دکتر شمس الدین نورالدینوف.
علاوه بر کتب متذکره در حدود ۳۰۰ مقاله پژوهشی و علمی نیز از ایشان بجا مانده که بخشی از آنها در مجلات وحید ، سخن ، آینده ، یغما وسایر نشرات در ایران به نشر رسید.
طوری که در مقاله ای از محترم حمیدالله کامگار منتشره در تارنمای مؤسسه پژوهشی بایسنغر آمده جناب خلیل الله افضلی مدیر آن مؤسسه و بانو رابعه غواص صدیقی همسر مرحوم دکتور صدیقی در حال گردآوری و آماده سازی مجموعهِ مقالات ایشان می باشند که بخشی از آنها قرار ذیل می باشد:
۱ – اصل و نسب و وجه تسمیه ال کرت هرات؛
۲ – دو سند مهم (در بارۀ روابط هند انگلیسی با سپاه امیر افغانستان)؛
۳ – درگذشت و سرگذشت غبار؛
۴ – پیدایش انگور در هرات باستان؛
۵ – انتقام بگیران زبان پارسی؛
۶ – اشارههایی به نگرش تاریخی استاد خلیلی؛
۷ – بازتاب تاریخنگاری تحلیلی در کتاب «فیضی از فیوضات» کاتب؛
۸ – ارزش اسناد آرشیفی فیض محمد کاتب، در تدوین تاریخ نوین افغانستان؛
۹ – خلج؛
۱۰ – جنبشهای مردم خراسان در عهد عباسیان؛
۱۱ – سیماهای نخستین آدمیان در شاهنامه؛
۱۲ – شرح حال، وظایف، افکار و آثار علامه استاد صلاحالدین سلجوقی؛
۱۳ – بازتاب اندیشههای غیرقبیلوی در شاهنامۀ فردوسی و مقایسۀ آن با اندیشههای نظام قبیلوی؛
۱۴ – تحلیل و بررسی اهداف والای آفرینشی شاهنامه به استناد مقدمه منصور ابومنصوری؛
۱۵ – بررسی نحوهی بازتاب تضادهای طبقاتی در آثار ناصر خسرو؛
۱۶ – تاجیکان؛
۱۷ – روش تاریخنگاری استاد فکری سلجوقی؛
۱۸ – باغ عدنانی؛
۱۹ – نگاهی به سیر فرهنگ هرات؛
۲۰ – نقش هرات و هراتیان در تدوین، تزیئن و نگهداری شاهنامۀ فردوسی؛
۲۱ – جغرافیای تاریخی خطه باستانی هرات؛
۲۲ – سندی از تلاشهای هنری یکی از بزرگترین کتابخانههای قرن نهم هجری در هرات؛
۲۳ – افغانستان در قرون جدیده؛
۲۴ – جواهر لعل نهرو، مؤرخ و نویسندۀ مبارز؛
۲۵ – هرات از نظر جهانگردان (۱)؛
۲۶ – هرات از نظر جهانگردان (۲)؛
۲۷ – هرات از نظر جهانگردان (۳)؛
۲۸ – هرات از نظر جهانگردان (۴)؛
۲۹ – هرات از نظر جهانگردان (۵)؛
۳۰ – هرات از نظر جهانگردان (۶)؛
۳۱ – هرات از نظر جهانگردان (۷)؛
۳۲ – هرات از نظر جهانگردان (۸)؛
۳۳ – آبادانیها و بقایای آثار عمرانی از زمان آل کرت هرات؛
۳۴ – ادبیات درباری؛
۳۵ – بازتاب احوال زحمتکشان به ویژه زحمتکشان هزاره در آثار منظوم و منثور مرحوم استاد خلیلالله خلیلی؛
۳۶ – بازتاب وقایع تاریخی در آثار بیدل؛
۳۷ – بررسی نحوۀ تاریخنگاری پس از انقلاب ثور؛
۳۸ – تجلی شاهنامۀ فردوسی در آثار پژوهشگران شوروی؛
۳۹ – پرابلمهای تاریخنویسی در افغانستان؛
۴۰ – پیشینۀ تأسیس احزاب سیاسی؛
۴۱ – تجلی فرهنگ کهن در حدودالعالم؛
۴۲ – حصول استقلال سیاسی؛
۴۳ – سرشت و سرنوشت ثروت برمکیان؛
۴۴ – سیر تحول فرمانهای صلح؛
۴۵ – شگردهای آموزش و پرورش در عصر تیموریان هرات؛
۴۶ – ضرورت بررسی اسناد آرشیفی (۱)؛
۴۷ – ضرورت بررسی اسناد آرشیفی (۲)؛
۴۸ – ضرورت بررسی اسناد آرشیفی (۳)؛
۴۹ – لغو نظام بردگی؛
۵۰ – معرفی حدودالعالم؛
۵۱ – نسخۀ خطی نادر از منتخبات ا. ا. سمیانوف؛
۵۲ – نظری بر مدارس آموزش و پرورش در هرات معاصر؛
۵۳ – نظری به تاریخ و فرهنگ هزارههای افغانستان (۱)؛
۵۴ – نظری به تاریخ و فرهنگ هزارههای افغانستان (۲)؛
۵۵ – نقش افغانستان در تاریخ تمدن اسلام (بخش دوم)؛
۵۶ – نقش سید جمالالدین افغان در تحریک جنبشهای آزادیخواهی نیم قارۀ هند؛
۵۷ – نگرشی به دستاوردهای هنری برادران ملیت هزاره؛
۵۸ – نهضت مشروطهخواهی؛
۵۹ – آزادی بیان و مطبوعات؛
۶۰ – جهاد ملی باید از طریق تأمین اطلاعات و اخبار برای طبقۀ بیسواد در قراء کشور تعمیم شود؛
۶۱ – حقوق و وجایب مطبوعات آزاد؛
۶۲ – پیرامون آزادی مطبوعات؛
۶۳ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۱)؛
۶۴ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۲)؛
۶۵ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۳)؛
۶۶ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۴)؛
۶۷ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۵)؛
۶۸ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۶)؛
۶۹ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۷)؛
۷۰ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۸)؛
۷۱ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۹)؛
۷۲ – رجال تاریخی و سیاسی افغانستان در دو قرن اخیر (۱۰)؛
امیدواریم بقیه مقالاتی که از لیست باز مانده اند نیز جمع آوری ، تنظیم و بچاپ رسیده باشد.
قابل تذکراست که زنده یاد پوهاند دکتور صدیقی اواخر سال ۱۳۷۱ خورشیدی در حالیکه از بیماری شکر رنج می برد برای مداوا عازم کشور آلمان گردید .
گفته شده که بر اثر جنگ های خانمانسوز داخلی در شهر کابل کتابخانه شخصی ایشان مورد غارت قرار گرفت و همین امر باعث شد تا اثرات ناخوشایندی بر روح و روان ایشان وارد شود که با تأسف در سحرگاه روز شنبه ۳۰ سرطان ۱۳۷۵ خورشیدی دار فانی را وداع ، خانواده و جامعه فرهنگی را به سوگ نشاند و طبق وصیت آنمرحوم ، پیکر پاکش را به شهر هرات انتقال و در جوار مزار مولانا عبدالرحمن جامی بخاک سپردند.
روح شان شاد ، یادشان گرامی و خاطرات شان جاودانه باد.
منابع :
.۰۳۰
۱ – دانشنامه آریانا .
۲ – مؤسسه پژوهشی بایسنغر ( مقاله محترم حمیدالله کامگار).