یوسف گم گشته
تاریخ نشر: پنجشنبه ۲۱ جدی ۱۴۰۲ خورشیدی – ۱۱ جنوری ۲۰۲۴ میلادی – ملبورن – آسترالیا.
یوسف گم گشته
مخمس برشعرحضرت حافظ
با ز ملـک ما شـود آ زا د و شا دا ن ، غـم مخــور
خا نهء تا ریک ما گردد چرا غـا ن ، غـم مخــور
چشـم ما دا ئـم بود بـر لطـف یزدا ن ، غـم مخــور
یوسف گـم گـشته باز آ ید به کنعـا ن ، غـم مخــور
کلـبهء احـزان شـود روزی گـلستا ن ، غـم مخــور
ـ ـ ـ ـ ـ
گـل بروید هـر طـرف در دشـت و در کـوه و د مــن
لا لـه ها پـوشــند صحــرا را ، بـه مثـل پـِـیـرهـن
بلبـلا ن شـا دی کـنـا ن ، رقصنـد به دور نستــرن
گــر بهــا ر عـمـــر بـا شـد ، بـا زبــر تـخـت چـمــن
چتر گل بر سرکشی ، ای مرغ شبخوان ! غـم مخور
ـ ـ ـ ـ ـ
رونـق بـا زا ر ظـا لــم در کـجـا ، پا ینـده گـشـت
ا جنـبی با قـدرتـش در ملک ما ، شـرمنـده گـشـت
صد هـزا را ن مـردم معصـوم ما ، آ واره گـشـت
دور گـردون گـرد و روزی بر مــرا د مـا نگـشـت
دا ئما یکسـا ن نبـا شد حـا ل دوران ، غـم مخـور
ـ ـ ـ ـ ـ
گردد این گردون بحکم خا لق ، بی نقص و عـیـب
حکـمـت ، الله نـدا نستـی کـسـی بـی شـک وریـب
از کـجـا آمد ، کجا رفت حضرت ن ـوح و شـعـیـب؟
ها ن مشو نومید چون وا قف نه ای ، از سرّ ِغیب
با شد اندر پرده بازی ها ی پنها ن ، غـم مخــور
—–
گـر تو خـواهـی اسـتجـا بت ، پس دعــای بد مکــن
راه قـربـت با خــدا را ، خــود برایـت سـد مکــن
بـا ش بـا مــردم نکــو و حا جـت کـس ، رد مکــن
ای دل غـمـدیـده! حا لـت بـِهْ شود ، دل بـد مکــن
و ا ین سر شوریده با زآ ید به سا مان ، غـم مخـور
ـ ـ ـ ـ ـ
روزگـا را ن گـر بـسـا ط زنـد گـی ، بـر هـم زنـد
تـارو پـود غـم زهــر سـو ، سـر بـسـر بــا هـم تـنـد
رنـج دورا ن هـمچـو حَجّـا م ، نِـیشتـر بـر تـن زنـد
ا ی دل! ار ســیـل فـنــا بـنـیـا د هـسـتـی بـرکـَـنـد
چون ترا نوح است کشتیبان ، زتوفا ن غـم مخـور
ـ ـ ـ ـ ـ
رنج ما از هـجـرت و دیـدار یـارا ن ، بـی نـصیـب
درد مـا درمـا ن کـنـد گــرا یزد ، حـا ذق طـبـیـب
خط غُـفرا ن بر کشد ، عـصیـا ن مان ربّ ِ حسیـب
حـا ل مـا در فـُرقـتِ جـا نــا ن و اِ بـْـرا م ِ رقـیـب
جمله میـدا نـد خـدا ی حـا ل گـردا ن ، غـم مخـور
ـ ـ ـ ـ ـ
آ نکـه هـسـتـت کـرده است از نیـسـتـی و وز عـدم
گـربگـیری د سـت مخـلـوقـش ، زاحسـا ن و کــرم
ا َجـر احسـا نـت د هـد رحـمـا ن مَـنـّا ن لا جــرم
در بیـا بـا ن گـرزشوق کـعـبـه ، خواهـی زد قـد م
سرزنش هـا گـر کـنـد خـا ر مُغـِیلا ن ، غـم مخــور
ـ ـ ـ ـ ـ
آرزو دا ری اگـر جـنــت ، بــکــن سـعـی مـــزیــد
کن جها د نفس ودشمن با ش ، با شیطـا ن مَـریــد
بـا وجـود طـا عـت حــق ، زی در خـوف و امیـــد
گرچه منزل بس خطر نا ک است و مقصد نا پَدید
هیچ راهی نیست کانرا نیست پا یا ن ، غـم مخـور
ـ ـ ـ ـ ـ
زرق و بـرق چا ر روز ا ین جهـا ن ، نا یـد بکـا ر
حیدری در ملکِ کـُفـر ، هـم در خَـفـاء و آ شـکــا ر
خـد مت د یـن نبی کـن،گـرتـو هـستی هـوشـیــا ر
حا فـظـا! در کـنـج فـَقـر و خَـلـوت شـبـهـا ی تــا ر
تـا بُـوَد ورد ت دعــا و درس قــرآ ن ، غـم مخـور
پوهنوال داکتر اسدالله حیدری
۵ اپـریل ۲۰۰۵
سد نی
